اما اینکه چه عاملی باعث می‌شود که سرطان به استخوان متاستاز دهد هنوز مشخص نیست. احتمالا استخوان محیط مناسبی برای رشد سلول‌های سرطانی بوجود می‌آورد.
اما وجود لایه بیرونی ضخیمی که در استخوان وجود دارد مانع از مشاهده حفرات و مغز استخوان‌ها می‌شود و این جعبه سیاه استخوان است. در نهایت مدلی که در این مطالعه طراحی شده است اجازه ورود به استخوان را بوسیله میکروسکوپ مولتی فوتون می‌دهد و این پدیده را کمی واضح می‌كند.
دانشمندان در دانشگاه تگزاس سیستم را طراحی کردند که به میکروسکوپ توان مانیتور کردن و عکاسی از سرطان‌هایی را می‌دهد که در استخوان موش‌ها رشد می‌کند. بنابراین می‌توانند از رشد سلول‌های استخوانی و روند درمان آنها آگاهی پيدا كنند.
محققان نشان دادند که چگونه این تکنیک می‌تواند تومورهای فعال که با استخوان و سلول‌ها ارتباط دارند را بررسی کرده و از آنها عکس بگیرد. بافت طراحی شده به زیر پوست موش منتقل می‌شود و بعد از حدود یک ماه به حفره‌های داخلی استخوان وارد شده و از سطح استخوان بوسیله میکروسکوپ قابل مشاهده است.
بعد از اینکه سلول‌های مغز استخوان و سایر سلول‌ها در حفره تجمع یافتند رده سلول سرطانی به استخوان تزریق می‌شود. ارتباط میان سلول‌های سرطانی و سلول‌های استخوانی بوسیله میکروسکوپ مولتی فوتون از طریق یک پنجره کوچک تعبیه شده بر روی پوست در بالای استخوان قابل بررسی است.
میکروسکوپ مولتی فوتون یک تکنیک تصویربرداری فلورسنت از بافت زنده است. این میکروسکوپ می‌تواند به صورت همزمان هفت پارامتر را با هم بررسی کند. در استخوان یک فرد سالم فعالیت دو سلول به نام‌های استئوبلاست و استئوکلاست با یکدیگر در تعادل است.
در سرطان‌های استخوانی تنظیم فعالیت این دو سلول مختل شده و یکی از دو سلول بیشتر از دیگری فعالیت می‌کند در نتیجه باعث ایجاد تغییراتی در شکل ظاهری استخوان می‌شود. مشاهدات تیم تحقیقاتی حاکی از کاهش سلول‌های استئوکلاست در اطراف تومور بود.
این پدیده شناخته شده و بسیار دردناک است و به عنوان متاستاز سرطان پروستات در این بیماران بوجود می‌آید. دارویی به نام بیوفوسفونات وجود دارد که برای کاهش این اثرات استفاده می‌شود. این دارو درد را کاهش می‌دهد اما باعث درمان در طولانی مدت نمی‌شود. تیم تحقیقاتی از این وقایع عکس گرفتند.
آنها پس از در معرض قرار دادن موش‌ها با داروی بیوفسفات زولدرونیک اسید مشاهده کردند که تعداد استئوکلاست‌ها کاهش نیافت اما فعالیت آنها کم شد. در واقع این درمان در رشد سلول‌های توموری تاثیری ندارد و باعث تثبیت شدن بافت استخوانی و کاهش درد اما درمان نشدن بیماران در طولانی مدت می‌شود.
آزمایشگاه Friedl از این مدل برای مطالعه بر روی درمان سرطان در موش استفاده می‌کند. این مدل به عنوان یک کمک در بالین است که می‌توان مطالعات ایمنی درمانی و رادیو درمانی را بر روی آن انجام داد.
داروهایی که باعث آزاد شدن سلول‌های ایمنی می‌شوند تا سلول‌های سرطانی را از بین ببرند پس از مدتی به محیط میکروسکوپی تومور مقاوم می‌شوند.
امید است محققان با استفاده از این مدل و میکروسکوپ بتوانند محیط میکروسکوپی اطراف تومور را مشاهده کرده و به درمان کمک کنند.