مدیر کل دفتر آبخیزداری سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری با اشاره به این که امکان استحصال آب باران در تهران و شهرهای مختلف کشور وجود دارد، گفت: با توجه به شرایط آبی کشور این موضوع باید در قانون معماری و شهرسازی دیده شود و شهرداری برای آن برنامه‌ریزی کند.
به گزارش ایسنا، هوشنگ جزی با اشاره به سطوح آبگیر باران اظهار کرد: سطوح آبگیر باران به سطوحی گفته می‌شود که امکان استحصال آب باران را دارد. استحصال آب باران در طراحی‌های شهری دو بخش دارد که عبارتند از استحصال آب باران در پشت‌بام‌های منازل و استحصال آب باران در خیابان‌های شهر.
وی ادامه داد: متاسفانه در حال حاضر آب باران پشت‌بام منازل توسط ناودان‌ها به کوچه‌ها و چاه‌های فاضلاب ریخته می‌شود، در حالی‌که با وضعیت خشکسالی در کشور ما باید استحصال آب باران در پشت بام‌ها انجام دهیم و از آن برای آبیاری باغچه‌ها و اقداماتی به غیر از شست‌وشوهای بهداشتی استفاده کنیم همچنین می‌توان فلش تانک‌های منازل را با این آب پر کنیم.
مدیر کل دفتر آبخیزداری سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری با بیان این که استحصال آب در منازل کار ساده‌ای است، تصریح کرد: آب باران را می‌توان از بام خانه‌ها توسط یک لوله به منبع انتقال دهیم و از آب باران استفاده کنیم.
جزی با اشاره به این که خانه‌هایی در دنیا وجود دارد که مصرف انرژی در آن‌ها صفر است و اصطلاحا به آن‌ها خانه‌های سبز گفته می‌شود، گفت: فضای معماری و شهری ما تا رسیدن به این نقطه فاصله زیادی دارد ولی حداقل با وضعیت آبی کشور می‌توانیم روی استحصال آب باران روی پشت‌بام‌ها کار کنیم. متاسفانه در شهر تهران کسی از مجموعه مدیریت شهری به این موضوع فکر نمی‌کند، در حالی‌که جمع‌آوری آب باران در پشت‌بام‌ها در نظام سنتی ما وجود داشت.
وی در ادامه اظهار کرد: برای مثال در حال حاضر روستایی در استان گلستان وجود دارد که ساکنان آن از گذشته آب باران را جمع‌آوری و از آن استفاده می‌کردند حتی معتقد بودند که این آب از آب لوله‌کشی تمیزتر است و از آن برای پخت برنج و چای استفاده می‌کردند البته در تهران با توجه به آلودگی هوا استفاده از آب باران برای پخت و پز امکان‌پذیر نیست.
مدیر کل دفتر آبخیزداری سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری درباره دومین روش استحصال آب باران که جمع‌آوری آب از خیابان‌های شهرها است، توضیح داد: آب باران می‌تواند با مدیریت شهری به کانال‌های کنار خیابان و پارکینگ‌های عمومی هدایت شود و از آن برای آبیاری فضای سبز استفاده شود.
جزی با تاکید بر این که استحصال آب باران در شهر تهران حتی می‌تواند سیلاب شهری را کنترل کند، گفت: متاسفانه طراحی خیابان‌ها به‌درستی انجام نشده است و نمی‌توان پس از یک بارندگی حجم آب را از سطح خیابان خارج کرد. با یک سیستم ساده می‌توان آب باران را جمع آوری و از آن استفاده مجدد کرد.
وی در ادامه با تاکید بر این که این موضوع باید در قانون معماری و شهرسازی کشور دیده شود، اظهار کرد: همانطور که ساختمان‌ها در نقاط مختلف مجبور به استفاده از پنجره‌های دوجداره هستند باید استفاده از منبع استحصال آب باران نیز اجباری شود.
جزی در پایان تصریح کرد: در شهر تهران نیز شهرداری تهران برای استحصال آب باران ابتدا باید نقاط بحرانی سیلاب را مشخص کند سپس اقدام به جمع‌آوری آب باران و برآورد هزینه این کار کند. به‌طور قطع سود این کار بیشتر از هزینه آن است.