گسترش بیابان‌ها علاوه بر تهدید معیشت بیش از ۱/۲ میلیارد نفر از ساکنان کره زمین، ۱۳۵ میلیون نفر را نیز با خطر مهاجرت مواجه کرده است.
به گزارش ایسنا، بیابان به مناطق دارای اقلیم‌های فراخشک و خشک که میزان متوسط بارندگی سالیانه آن کمتر از ۵۰ میلی‌متر و درصد پوشش گیاهی چندساله آن کمتر از ۱۰ درصد باشد گفته می‌شود. برخی از ویژگی‌های بیابان بر اساس اعلام سازمان جنگل‌ها عبارتند از بارش کم، دامنه نوسان دمای شدید، دمای بالا و تبخیر زیاد.
برخی از مهم‌ترین نکات درباره بیابان به‌ویژه بیابان‌های ایران و وسعت آن‌ها در کشور به شرح زیر است:
بیابان‌زایی به فرایند تخریب سرزمین، زوال زیست‌بوم‌های طبیعی یا کاهش توان تولید زیستی به دلیل عوامل انسانی و محیطی در اراضی مناطق خشک، نیمه‌خشک گفته می‌شود.
تبخیر در بیابان تقریباً بیش از دو برابر بارش است و باد عامل اصلی تخریب و فرسایش محسوب می‌شود.
ایران ۱/۲ درصد خشکی‌های جهان، ۲/۴ درصد پدیده‌های بیابانی فاقد پوشش و ۳/۰۸ درصد مناطق بیابانی جهان را در خود جای داده است.
۶۱ درصد از مساحت کشور در اقلیم خشک و فراخشک قرار دارد که ۳/۱ درصد مناطق خشک است.
اگر چه ۳۲/۵ میلیون هکتار از اراضی کشور در وضعیت بیابانی قرار دارد اما در تقسیم‌بندی‌های اکوسیستمی ۴۳/۷ میلیون هکتار آن در زمره اکوسیستم بیابانی است.
۲۰ میلیون هکتار از اکوسیستم بیابان تحت تاثیر فرسایش بادی است که از این مقدار ۶/۴ میلیون هکتار در محدوده کانون‌های بحرانی و در ۱۸۲ منطقه، ۹۷ شهرستان و ۱۸ استان کشور پراکنده است.
در حال حاضر سرانه بیابان در کشور ۰/۵ هکتار و سرانه جهانی آن ۰/۲۲ هکتار است.