برایشان فرقی نمی‌کند که پیش و پس ماجرا چیست و مسیری که پیش می‌رود، به کدام سمت است؛ فقط کافی است نام محمدجواد ظریف، وزیر امورخارجه در مسائل مطرح باشد، میداندار می‌شوند و پرچم نقد را چنان بلند می‌کنند که نمودش در دو جبهه عیان می‌شود؛ اول ساماندهی تجمعات اعتراضی در راهپیمایی‌های نمازجمعه و بعد هم طرح سؤال مشترک ۵تا ۱۰نماینده در بهارستان از آقای وزیر.
داستان ظریف و فریادهای اعتراضی طیفی محدود علیه او، ماجرای سریالی و البته کلیشه‌وار وزارت او بر دستگاه امور خارجه است و کشمکش طیف وابسته به جبهه پایداری‌ها در بهارستان، که از همان ابتدای حضور او در دولت یازدهم با اصولگرایان مجلس نهم کلید خورد. داستانی که با عیان‌شدن تلاش ظریف برای حل مسئله هسته‌ای کشورمان و پایان‌دادن به تحریم‌ها در همان هفته‌های اول وزارتش برای پایداری‌ها جان گرفت و آنها در بیرون و درون بهارستان برای تبدیل‌کردن لبخند ظریف -که به امید حامیان دولت بدل شده - به یأس عمومی برنامه‌ریزی کردند و پلان‌های متفاوتی را طراحی کرده و به اجرا گذاشتند.
از برپایی نشست‌ها و میزگردها در باید و شاید عدم‌اعتماد به غرب و برگزاری تجمعات اعتراضی روبه‌روی بهارستان و راهپیمایی علیه مذاکره با غرب گرفته تا طرح سؤال مکرر و مداوم از ظریف و دیگر اعضای تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای و فراخواندن و احضارشان به کمیسیون‌های تخصصی و صحن علنی و غیرعلنی مجلس، پلان‌های تکراری منتقدان سیاست ظریف در دستگاه سیاست خارجی است که در ۶سال گذشته مکررا بروز و ظهور یافته.
- از آتش‌زدن برجام تا تهدید به مرگ
شعارشان مقابله با استعمار و استکبار و ادامه مسیر آمریکاستیزی و غرب‌ستیزی است و مطلوبشان رویه محمود احمدی‌نژاد در قبال غرب و کاغذپاره خواندن قطعنامه‌های شورای‌عالی امنیت ملی بوده و هست و دورزدن تحریم‌ها را موفقیت نظام در بی‌اثرکردن تحریم‌های آمریکا و غرب علیه ایران می‌دانند و می‌گویند نیاز به تعامل و تفاهم با آمریکا– که شیطان بزرگ می‌خوانندش- نیست.
به همین دلیل موفقیت ظریف و تیمش در پیشبرد مذاکره برای رسیدن به توافق مشترکی که به برجام مشهور شد، همواره کامشان را تلخ کرد. ازجمله این واکنش‌ها در جلسه علنی ۱۹ مهر سال۹۴ بود که رأی‌گیری در رابطه با طرح «اقدام متناسب و متقابل دولت در اجرای برجام» در دستور کار مجلس نهم بود؛ هرچند کلیات طرح مذکور با ۱۳۹ رأی موافق، ۱۰۰ رأی مخالف و ۱۲ رأی ممتنع به تصویب مجلس رسید اما این نشست حواشی تلخی داشت.
علی‌اکبر صالحی اعلام کرد که او و محمدجواد ظریف از سوی روح‌الله حسینیان - از مخالفان برجام- تهدید به مرگ شده‌اند. صالحی در صحن مجلس گفت: «الان یک برادر عزیزی آمده اینجا و با قسم جلاله می‌گوید که شما را می‌کشیم و در رآکتور اراک رویتان سیمان می‌ریزیم»؛ روزی که رسانه‌ها به آن لقب روزسیاه یا تلخ بهارستان را دادند.
هرچند با روی کار آمدن مجلس دهم شمار پایداری‌ها کمتر شد و حلقه متحد آنها در بهارستان به بیشتر از ۱۰نفر نمی‌رسد، اما آنها در همین دوره و در مدت زمانی که برجام و برداشتن تحریم‌ها یکی بعد از دیگری امیدآفرین بود، درصدد بی‌تأثیر نشان‌دادن این معاهده بین‌المللی بودند، روند ادامه داشت تا اینکه قریب به ۱۴ماه بعد از تصویب برجام دونالد ترامپ بر مسند ریاست‌جمهوری آمریکا نشست.
با ریاست‌جمهوری ترامپ، فریاد آنها رساتر شد. وقتی ترامپ برجام را پاره کرد، آنها هم بی‌توجه به رایزنی‌های ایران و اروپا، برجام را در صحن بهارستان به آتش کشیدند و در تضعیف ظریف میداندارتر شدند و از ۲هفته پیش از تحریم‌های آمریکا، دوباره پرتحرک‌تر و فعال‌تر از قبل، میداندار نقد و تضعیف دولت و سکاندار دیپلماسی‌اش شده‌اند.
در کنار تضعیف تلاش ظریف برای حفظ برجام و حفظ تعامل با اروپا به سبکی که برای نخستین‌بار اروپا در مقابل آمریکا از یک کشور دفاع می‌کند، پایداری‌ها برای برهم‌زدن این تعامل به جد فعال هستند و زمانی که در جریان قرار گرفتند پیوستن ایران به FATF راه با برای تعامل بانکی ایران و اروپا و عبور از تحریم‌ها باز می‌کند. تمام‌قد در مقابل تصویب این معاهده بین‌المللی ایستاده‌اند و تجمعات اعتراضی و راهپیمایی‌هایشان علیه تصویب CFT و FATF در هفته‌های اخیر مصداق اخیر ایستادگی آنها برای تضعیف دیپلماسی کشور است.
در کشاکش مباحثه‌های رسانه‌ای ظریف با مخالفان پیوستن ایران به FATF اما بهانه‌ای جدید برای منتقدان وزیر امور خارجه فراهم شده است، آن‌هم سخنان اخیر ظریف در مورد پولشویی است. در همین فضاست که چهره‌های شناخته‌شده نزدیک به جریان پایداری چون حسینعلی حاجی‌دلیگانی، جواد کریمی قدوسی و مجتبی ذوالنور در واکنش به اظهارات اخیر محمدجواد ظریف درباره آنچه «واقعیت‌بودن پولشویی گسترده در ایران» خوانده، در حال جمع‌آوری امضا برای سؤال از وی در صحن علنی مجلس هستند.
حسینعلی حاجی‌دلیگانی، نماینده شاهین‌شهر و از منتقدان ظریف در مجلس، در این‌باره به خبرگزاری الف گفت: این اظهارات مصداق تشویش اذهان عمومی است و وی باید پاسخگوی این مواضع خود باشد.
او با اشاره به تعجب برخی نمایندگان از اظهارات وزیر امور خارجه، تأکید کرد: ما برای شفاف‌سازی از آقای ظریف می‌خواهیم افراد و دستگاه‌هایی را که به ادعای وی در پولشویی نقش دارند، اعلام کند. در غیر این صورت علیه وی هم به قوه قضاییه شکایت می‌کنیم و هم از دادستان کل کشور می‌خواهیم که وی را به اتهام تشویش اذهان عمومی تحت تعقیب قرار دهد. ظریف قریب به ۵روز پیش در گفت‌وگویی تصویری با خبر آنلاین، با بیان اینکه «پولشویی گسترده در کشور یک واقعیت است»،
گفت: «در ایران خیلی‌ها از پولشویی منفعت می‌برند و آنجاهایی که هزاران میلیارد پولشویی انجام می‌دهند حتما آنقدر توان مالی دارند که ده‌ها یا صدها میلیارد هزینه تبلیغات و فضاسازی در کشور علیه قوانین ضدپولشویی ایجاد کنند.» او تأکید کرد: «آنهایی که هزاران میلیارد تومان پولشویی می‌کنند آنقدر توان مالی دارند که ده‌ها میلیارد هزینه فضاسازی کنند. کل بودجه و حقوق و اجاره نمایندگی‌های وزارت خارجه ۱۱۰۰میلیارد تومان است، کمتر از بودجه فرهنگی برخی دستگاه‌ها که با بعضی ارگان‌های قدرتمند ارتباط دارند. ما که نمی‌توانیم با آن فضاسازی مقابله کنیم.»
- منتقدان ثابت ظریف در بهارستان
حسینعلی حاجی‌دلیگانی، مجتبی ذوالنور، محمدجواد کریمی‌قدوسی، نصرالله پ‌ژمانفر، علیرضا سلیمی، محمدجواد ابطحی، احد آزادی‌خواه و محسن کوهکن گعده کوچکی از نزدیکان جبهه پایداری در بهارستان هستند که مواضع‌شان و امضاهایشان علیه محمدجواد ظریف در بهارستان همواره مشترک و همصدا عیان می‌شود، چه بحث برجام و پاره‌شدن آن از سوی ترامپ،
یا در ماجرای مدیران دوتابعیتی که انگشت اشاره را به سمت معتمدان ظریف در وزارت امور خارجه نشانه گرفته بودند یا در بحث‌های جنجالی و بدون سند اعطای تابعیت به ۲۵۰۰ایرانی در ایام ریاست‌جمهوری اوباما که مورد سوءاستفاده ترامپ قرار گرفت و چه حالا که بحث پیوستن ایران به FATF داغ است و سخنان ظریف در مورد پولشویی بهانه جدید آنها برای تضعیف ظریف شده است. تذکرات شفاهی،
تذاکرات کتبی و طرح سؤال از وزیر، اقدام مشترک آنهاست که سبب شده ظریف حداقل ماهی یک‌بار یا مهمان کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی شود یا اینکه برای پاسخگویی به سؤالات آنها ۲ساعتی را در صحن علنی مشغول پاسخگویی شود. در قبال این تکاپوی عیان پایداری‌ها علیه ظریف، اکثریت بهارستان اما بی‌توجه به غوغاسازی آنها همواره از ظریف و برنامه‌هایش دفاع و حمایت کرده و در سپردن زمین سیاست خارجی به او پشیمان نشده‌اند.