به گزارش شبکه خبری ICTPRESS، خانه‌های هوشمند امروزی مجهز به وسایل الکترونیکی، سیستم‌های تفریح و سرگرمی، دوربین‌های امنیتی و روشنایی، سیستم‌های گرمایش و سرمایشی هستند که همگی آنها به‌اینترنت و به یکدیگر متصل می شوند؛ تمام این وسایل از طریق ارتباط راه دور با کامپیوتر و اپ‌های اسمارت‌فون قابل دسترسی و کنترل هستند.
اما دو پروفسور دانشکده مهندسی Case در حوزه مهندسی الکترونیک و علوم کامپیوتر در حال آزمایش نوع جدیدی از سنسورها هستند؛ این سیستم نه تنها قادر به خواندن لرزش‌ها، صداها و حتی حرکت‌های خاص و ویژه انسان‌ها و حیوانات در داخل ساختمان‌ها است بلکه می‌تواند هر نوع تغییر نامحسوس و ظریف در اطراف میدان الکتریکی را تشخیص دهد.
شاید این ایده تا رسیدن به واقعیت ده سال یا بیشتر فاصله داشته باشد، اما ممکن است خانه‌های آینده به کمک فقط چند سنسور بسیار کوچک و مخفی در داخل دیوارها یا کف زمین و بدون نیاز به هیچ‌گونه دوربین بتوانند خودشان را با فعالیت‌های ساکنین خانه تطبیق دهند.
- ساختمانی که گوش می‌کند
مینگ چون هوانگ، پروفسور مشاور در حوزه مهندسی الکترونیک و علوم کامپیوتر می‌گوید: ما در تلاش برای ساخت خانه‌هایی هستیم که بتوانند به انسان‌هایی که داخل آنها هستند "گوش کنند". در واقع در حال استفاده از اصولی هستیم که با شیوه عملکرد گوش در انسان یکسان است؛ یعنی لرزش‌ها شناسایی می‌شوند و الگوریتم‌های ما با رمزگشایی آنها حرکت‌های خاص انسان‌ها را تشخیص می‌دهند. به‌همین دلیل است که آن را اینترنت گوش‌ها نامگذاری کرده‌ایم.
مسئولیت تحقیق درخصوص گام برداشتن و ردگیری حرکات انسان بر عهده هوانگ است و همکارش «ماندال» روی حس کردن لرزش‌ها و تغییرات میدان الکتریکی موجود در اطراف انسان‌ها و حیوانات خانگی تحقیق می‌کند.
وی می‌گوید: در واقع در اطراف همه ما یک میدان الکتریکی ثابت ۶۰ هرتزی وجود دارد و از آنجایی که انسان‌ها به‌نوعی رسانا هستند، تنها بخش کوچکی از آن را به بیرون انتقال می‌دهند؛ برای همین با محاسبه اختلالاتی که در این میدان وجود دارد می‌توانیم حضور انسان‌ها و حتی نفس کشیدن آنها را در حالتی که هیچ لرزشی در ارتباط با تولید صدا وجود ندارد تعیین کنیم.
این دو محقق پروژه خود را سال گذشته در کنفرانس IEEE در گلاسکوی اسکاتلند معرفی کردند؛ آنها همچنین این فناوری را در اتاق‌های کنفرانس ساختمان مهندسی الکترونیک اوهایو به آزمایش گذاشتند.
به گفته ماندال در این آزمایش‌ها فقط از چهار سنسور کوچک در داخل دیوارها و کف اتاق استفاده شد؛ علاوه بر این، سیستم یادشده قادر به‌شناسایی تک تک افراد نیست و به این ترتیب هرگونه نگرانی امنیتی از بین می‌رود.
این دو محقق معتقد هستند که این فناوری می‌تواند مزیت‌های زیادی داشته باشد.
هوانگ می‌گوید: نخستین مزیت، مصرف بهینه انرژی در ساختمان‌ها به‌ویژه درخصوص روشنایی و گرمایش آنهاست زیرا سیستم‌ها خودشان را با شیوه حرکت انسان‌ها از یک اتاق به اتاق دیگر تطبیق می‌دهند تا انرژی را با کارایی بیشتری تخصیص دهند.
مزیت دیگر، قابلیت ردگیری و محاسبه ایمنی و درستی ساختار ساختمان با توجه به سکونت انسان‌ها در داخل آنهاست؛ مسئله‌ای که در شرایط اضطراری مانند زلزله یا طوفان‌های سهمگین بسیار حیاتی خواهد بود.