زمزمه اعتراض‌های خودجوش از پایان ماه اکتبر در شبکه‌های اجتماعی به گوش رسید و روز ۱۷ نوامبر با تجمع در بزرگراه‌ها، میدان‌های اصلی شهرها و عوارضی‌ها در سراسر فرانسه آغاز شد. نخستین جرقه‌های اعتراض زمانی بود که دو راننده بین‌شهری جوان اهل سنه‌مرن نزدیک پاریس روز ۱۰ اکتبر در فیسبوک فراخوانی برای «راه‌بندان سراسری در اعتراض به افزایش قیمت سوخت» راه انداختند و بیش از ۲۰۰ هزار نفر به آن پیوستند.
بسیاری از معترضان روزهای ابتدایی شهروندان عادی بودند که چون ناچارند از خودروی شخصی استفاده کنند و نمی‌توانستند هزینه اضافی برای سوخت بدهند، به جنبش جلیقه‌زردها پیوستند. نخستین اعتراض روز ۱۷ نوامبر با شرکت ۲۸۰ هزار نفر و مسدود کردن بزرگراه‌ها آغاز شد. بر اساس قوانین راهنمایی و رانندگی در فرانسه هر خودرو باید به یک جلیقه به رنگ زرد شبرنگ مجهز باشد تا هنگام توقف خودرو در بزرگراه آن را بپوشد.
جناح‌های مختلف فرانسه حمایت خود را از حرکت جلیقه‌زردها اعلام کردند؛ جنبشی که با اعتراض به افزایش قیمت سوخت آغاز و به تدریج به جنبشی علیه مالیات تبدیل شد. بر اساس برخی نظرسنجی‌ها، ۶۹ درصد شهروندان فرانسوی از جنبش اعتراضی جلیقه‌زردها و بیش از ۵۰ درصد رای‌دهندگان به مکرون در انتخابات ریاست‌جمهوری از آن حمایت کردند.
دولت فرانسوآ اولاند، رئیس‌جمهوری پیشین در سال ۲۰۱۴ اولین‌بار مالیات بر سوخت را وضع کرد.
مکرون، رئیس‌جمهوری فرانسه سه روز پس از آغاز نخستین اعتراض جلیقه‌زردها در سفری به بلژیک به آن واکنش نشان داد و گفت: هدف از افزایش مالیات بر سوخت‌های فسیلی کاهش آلودگی هواست اما برای اقشار کم‌درآمد کمک‌هایی برای خریدن خودروهای کم‌آلاینده در نظر گرفته می‌شود.
هر چند با شدت گرفتن اعتراض‌ها موضع او هم سخت‌تر شد و در توییتر خشونت ناشی از اعتراض‌ها را محکوم کرد.