به گزارش ایران‌آرت به نقل از گاردین، این نقاشی دست‌گرمی موسوم به لاپیا که مقدمه‌ای برای خلق تابلوی پیا دی‌تولومی در سال ۱۸۶۸ بوده، پرتره‌ای است از یکی از مدل‌های محبوب نقاش نام‌آور بریتانیایی. الکسا ویلدینگ خیاطی بود که روزتی او را در یک پیاده‌روی در لندن کشف کرد و شیفته موهای خرمایی‌رنگ این زن شد. روستی از گروه هنرمندان موسوم به پیشارافائلی است که سال ۱۸۴۸ با حضور نقاشان، شاعران و منتقدان بریتانیایی شکل گرفت.
روستی نسخه اصلی این تابلو را سال ۱۸۸۱ کامل کرد با این تفاوت جین موریس جایگزین ویلدینگ به عنوان مدل شد. جین همسر ویلیام موریس، از طراحان پارچه در لندن اواخر قرن ۱۹ بود. با این حال، حدود یک قرن خبری از تابلوی اول نبود تا اینکه در ۱۹۵۷ سر آیور بچلر (استاد روان‌درمانی دانشگاه داندی اسکاتلند) همراه همسرش آنِر آن را در یک کتابفروشی در ادینبورگ پیدا کرد و به قیمت ۷۵ پوند (حدود ۱۰۰ دلار) خرید.
نقاش بریتانیایی از ۱۸۶۸ تا ۱۸۸۱ روی نسخه نهایی کار کرد؛ تابلویی که امروز در موزه هنر اسپنسر در دانشگاه کانزاس آمریکا نگهداری می‌شود. سر آیور سال ۲۰۰۵ در ۸۸ سالگی از دنیا رفت. او درباره کشف خود و همسرش در آن فروشگاه کوچک کتاب‌های دست‌دوم نوشته بود: «در سال‌های پس از پایان جنگ جهانی دوم یک نقاشی پیدا کردیم که متناسب با بودجه محدود ما بود. ما سال ۱۹۵۶ آن را ۷۵ پوند خریدیم که به نظرم کیفیتی واقعی داشت.»
نمایشگاه «جمع کردن و بخشیدن: نکته‌های برجسته میراث سر آیور و بانو بچلر» چهارم دسامبر در موزه فیتس‌ویلیام کمبریج آغاز به کار می‌کند و تا سوم مارس ۲۰۱۹ آثاری از گنجینه این زوج هنردوست را به تماشا می‌گذارد.