این پیمان که محصول یک و سال نیم مذاکره بود از نظر قانونی الزام‌آور نیست اما نخستین سند بین‌المللی در مدیریت مهاجرت است.
این پیمان ٢٣ هدف تعریف کرده تا مهاجرت قانونی را تسهیل و مهاجرت غیرقانونی را کم کند.
شماری از کشورها بخصوص آنهایی که دولت‌هایی با سیاستهای ضدمهاجرت دارند از امضای این پیمان خودداری کردند چون معتقد بودند که این پیمان مهاجرت را افزایش می‌دهد و مهاجرت جزء حقوق بشر نیست.
با این وجود در پایان روز دوم کنفرانس سازمان ملل، بیش از صد و پنجاه کشور پیمان را امضا کردند.
به گزارش بی بی سی، آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل، این پیمان را "نقشه راه برای جلوگیری از رنج و هرج و مرج" توصیف کرد و گفت درباره این پیمان ادعاهای نادرستی وجود دارد مثل این که سازمان ملل قصد دارد در کار کشورها در زمینه مهاجرت دخالت کند در حالی که این پیمان الزام آور نیست، بلکه "چارچوبی برای همکاری بین‌المللی است و بخصوص اصل حاکمیت ملی را تقویت می کند. "
آقای گوترش در نطق خود در این کنفرانس که در میان شنوندگانش آن آنگلا مرکل صدراعظم آلمان، خوان کارلوس وارلا رئیس جمهور پاناما و الکسیس سیپراس نخست وزیر یونان دیده می‌شدند، مردن شصت هزار نفر در راه مهاجرت از سال ٢٠٠٠ را مایه شرمساری همگانی دانست.
آمریکا اولین دولتی بود که پارسال خود را از مذاکرات برای تدوین پیمان کنار کشید و بعد شماری دیگر از کشورها هم چنین کردند.
تمام ١٩٣ عضو سازمان ملل به جز آمریکا در ماه ژوئیه از این پیمان حمایت کرده بودند.
در میان کشورهایی که امروز این پیمان را امضا نکردند، آمریکا، اسرائیل، استرالیا، ایتالیا، اتریش، مجارستان، کرواسی و شیلی دیده می‌شوند.
مجمع عمومی سازمان ملل ۹ روز دیگر با تصویب قطعنامه‌ای از این پیمان حمایت می‌کند.
شمار مهاجرانی که در دنیا در صدد یا در حال عبور از مرزها هستند به دویست و پنجاه میلیون نفر رسیده است.