به گزارش ایسنا به نقل از گیزمگ، به طور معمول، اگر زنان بخواهند بدانند که آیا در حال تخمکگذاری هستند یا نه، باید آزمایش ادرار یا بررسی درجه حرارت بدن را انجام دهند. اما دانشمندان بریگام و بیمارستان زنان وابسته به دانشگاه هاروارد به سرپرستی دکتر هادی شفیعی در حال توسعه روشی هستند که به اعتقاد آنها ممکن است یک جایگزین بهتر به شکل یک آزمایش بزاق مبتنی بر گوشی هوشمند باشد.
طبق گفته محققان، هزینه کیتهای آزمایش خانگی یکبار مصرف میتواند در طول زمان زیاد شود، به علاوه ممکن است تفسیر نتایج برای کاربران دشوار باشد. در مقابل، سیستم تجربی جدید آنها را میتوان به طور نامحدود استفاده مجدد کرد و نتایج بر روی صفحه نمایش گوشی هوشمند نمایش داده میشود.
برای استفاده از این سیستم، خانمها باید نمونه بزاق خود را روی یک صفحه شیشهای بریزند و پس از اینکه بزاق خشک شد، سیستم میتواند بگوید که کاربر در حال تخمکگذاری است یا خیر. اما چگونه؟
این صفحه شیشهای که با نام اسلاید شناخته میشود به یک دستگاه نوری چاپ سه بعدی متصل میشود که بر روی دوربین یک گوشی هوشمند قرار گرفته است. سپس یک برنامه مبتنی بر هوش مصنوعی، نمونه را تجزیه و تحلیل میکند و تعیین میکند که آیا تخمکگذاری واقعا در حال وقوع است یا نه.
این برنامه با استفاده از بیش از ۱۵۰۰ تصویر از نمونههای بزاق تخمکگذاری و غیر تخمکگذاری آموزش داده شده است.
هنگامی که این سیستم بر روی نمونههای بزاق شش زن که قبلا آزمایش ادرار داده بودند، با دقت ۹۹ درصد تخمکگذاری را تشخیص داد و در تشخیص زنانی که در حال تخمکگذاری نبودند نیز ۱۰۰ درصد دقیق عمل کرد.
همانطور که در مورد دیگر انواع آزمایش باروری زنانه صادق است، این تکنولوژی هم در حال حاضر بر روی نمونههایی از زنان با اختلالات استروژن، کیستهای تخمدان یا افرادی که داروهای باروری مصرف میکنند، کار نمیکند.
قبل از اینکه این سیستم به صورت تجاری عرضه شود، آزمایشهای زیادی روی جمعیتهای بزرگتر لازم است.
دکتر هادی شفیعی، سرپرست این پروژه میگوید: هنگامی که ما سال گذشته یک فناوری در زمینه تجزیه اسپرم برای تشخیص ناباروری مردان معرفی کردیم، افرادی که در مورد کار ما خوانده بودند، گفتند که آیا میتوانیم یک سیستم مبتنی بر گوشی هوشمند برای تست تخمکگذاری در خانه ایجاد کنیم. اکنون کار جدید ما نشان میدهد که این آزمایش تخمکگذاری، دقیق، خودکار و کمهزینه است.
یک مقاله در مورد این تحقیق اخیرا در مجله Lab on a Chip منتشر شده است.