میان هیچ‌یک از ایشان فرق نمیگذاریم و در برابر او تسلیم هستیم. (سوره‌ی بقره، آیه‌ی ۱۳۶)
انگار به جشنی باشکوه دعوت شده باشیم. تمام فضایی را که جشن در آن برپا شده چراغانی کرده‌اند و ردیف روشنایی‌ها کنار هم نشسته‌اند تا چشم ما به جشنی که به آن دعوت شده‌ایم روشن شود و از این فرصت شادی، لذت ببریم.
ما به جشن باشکوه دنیا دعوت شده‌ایم. این جشن با نورهایی که خدا برایمان فرستاده، روشن شده است. با این نورهاست که چشم دلمان به جشن روشن می‌شود، همه‌چیز را می‌بینیم و به آن‌چه اتفاق می‌افتد آگاه می‌شویم.
اگر یکی از این نورها نباشد چه اتفاقی می‌افتد؟ گوشه‌ای از فضای جشن خاموش می‌ماند و قسمتی از راه تاریک می‌شود. اگر یکی از نورها نباشد ما نمی‌دانیم در آن قسمت تاریک چه چیزهایی وجود دارد. نبود نور باعث می‌شود ما در ناآگاهی بمانیم.
برای روشن‌شدن فضای این جشن، برای این‌که چشم دلمان همه‌چیز را ببیند و برای این‌که قلب‌هایمان آگاه باشند و در مسیر درست قرار بگیرند، نیاز به تمام روشنایی‌های خدا داریم. پس سپاس‌گزار خدا و تمام مخلوقات نورانی او هستیم و به آن نوری که این روزها می‌خواهد متولد بشود می‌گوییم خوشحالیم که به دنیا می‌آید و جشن باشکوه ما را زیباتر می‌کند.