حسین کلانی، ستاره شاهین و پرسپولیس در دهه‌های ۴۰ و ۵۰، دوشنبه شب در برنامه «فوتبال آسیایی» شبکه ورزش روبه‌روی جواد خیابانی نشست و از خاطراتش گفت. او که در آمریکا مهندسی معماری خوانده و سال‌ها دور از ایران زندگی کرده، به گفته بسیاری از اهالی فوتبال، از خوشنام‌ترین افراد این رشته ورزشی است. پیش از این عبدالله موحد، نابغه سابق کشتی، چون نپذیرفته بود که کراواتش را دربیاورد، از حضور در یک برنامه تلویزیونی منع شده بود. موحد دی ماه ۲ سال پیش درباره آن اتفاق به ایسنا گفته بود:
«من به یک برنامه تلویزیونی دعوت شدم و به استودیوی این برنامه رفتم اما ظاهرا مسئولان این برنامه کراوات من را نپسندیدند و به همین خاطر من هم تصمیم گرفتم در این برنامه شرکت نکنم. شرکت در برنامه‌ای که در آن قرار است از لباس من ایراد بگیرد، چه معنایی می‌تواند داشته باشد؟ من این مدل از برخورد را درک نمی‌کنم. کراوات زدن چه عیبی دارد که آن را در تلویزیون ممنوع کرده‌اند؟» برخلاف عبدالله موحد، حسین کلانی می‌گوید مدیران برنامه فوتبال آسیایی پیش‌شرط او برای بستن کراوات را پذیرفته‌اند.
او به همشهری ورزشی می‌گوید: «خوشبختانه تلویزیون پذیرفت که کراوات چیزی نیست که به کسی لطمه‌ای بزند. کراوات یک چیزی است که تمیزی و مرتب بودن را نشان می‌دهد. راستش من ترجیح می‌دهم در هر شرایطی پرنسیبم را حفظ کنم. البته به نظرم این موضوع را بی‌خودی بزرگ کرده بودند. شاید تصور اشتباهی وجود داشته. من هم مثل بقیه کت‌وشلوار می‌پوشم، این کراوات هم حالت شال گردن دارد. ریشه کراوات هم به جنگ‌های صلیبی بر می‌گردد و بر اساس برخی روایت‌ها مسلمان‌ها از یک شال‌گردن بزرگ استفاده می‌کرده‌اند که مصارف متعددی داشته است. بعد از آن جنگ‌ها، فرانسوی‌ها از مسلمانان تقلید کردند.
به مرور هم شکل کراوات و اندازه آن تغییر کرد. البته متاسفانه در سال‌های اول پس از انقلاب کراوات را به عنوان سمبل غرب معرفی کردند، مدتی هم ربطش دادند به صلیب که من فکر می‌کنم این تعبیرها خیلی درست نبوده.» کلانی امیدوار است، بعد از این دیگر کسی را به خاطر بستن کراوات از حضور در تلویزیون منع نکنند: «ان‌شاءالله این بدعتی شود. البته قبلا پروفسور سمیعی و چند نفرهم با کراوات در تلویزیون حاضر شده بودند، اما در ورزش ظاهرا سابقه نداشته. به هر حال قرار نبوده و نیست که کراوات ما حرف بزند، مهم ذهن، تفکر و گفتار آدم‌هاست. »