آبدین آغداشلو درباره درباره موضوع جعلی بودن برخی آثار در حراج‌های هنری دنیا، بیان کرد: آثار جعلی ممکن است به هر حراجی در هر جای دنیا راه پیدا کند؛ به طور مثال من درباره جعلی بودن بیش از ۲۰ مورد از آثار حراج کریستیز فقط در یک دوره از حراج آن مقاله‌ای نوشتم و پیشنهاد کردم برای آن که این اتفاق در حراج تهران روی ندهد، گروهی از کارشناسان طراز اول قبل از خرید و فروش آثار بین دو نفر و پیش از ورود آن به حراج، این آثار را محک بزنند تا مانع بروز احتمالی چنین مسائلی شوند.
به گزارش ایسنا، این هنرمند نقاش و منتقد و کارشناس آثار هنری، تأکید کرد: در یک حراج هنری ده‌ها کارشناس با تخصص‌های مختلف باید حضور داشته باشند و گواهی‌نامه اصالت آثار صادر کنند.
آغداشلو، حراج‌های هنری را با بی‌ینال‌ها و نمایشگاه‌های فاخر هنری متفاوت دانست و بر لزوم معرفی و شناساندن مکانیزم برگزاری حراج از سوی هنرشناسان و رسانه‌ها تأکید کرد.
او درباره تأثیرگذاری حراج هنری بر اقتصاد هنر ایران گفت: حراج‌های سراسر دنیا، تأثیرگذاری خاص خود را در ارزش‌گذاری و تعیین قیمت آثار هنری دارند و در کنار بازار آزاد آثار هنری که خریدار و فروشنده قیمت ها را تعیین می‌کنند، حراج‌ها به این قیمت‌ها رسمیت می‌بخشند که از این بابت حراج تهران تفاوتی با دیگر حراج های دنیا ندارد.
این منتقد هنری همچنین برگزاری حراج‌های هنری را در جهت ارتقاء سطح کیفی آثار و تعیین قیمت آنها تأثیرگذار دانست و افزود: قیمت آثار هنری در حراج با تعیین رقم بیشینه صورت می‌گیرد که محل ارجاع است و در شرایط معمولی وقتی بخواهند اثری را خرید و فروش کنند، به قیمت آن در حراج اشاره می‌کنند.
این هنرمند نقاش درباره نحوه قیمت‌گذاری آثار هنری در حراج اظهار کرد: تعیین قیمت آثار هنری، متأثر از عوامل متعدد اقتصادی، اجتماعی و سیاسی است. ممکن است اثری در یک حراج با قیمت گران به فروش برسد اما از نظر هنرشناسان قیمت بالایی نداشته باشد که این به شرایط روز بستگی دارد.
آغداشلو با تأکید بر لزوم افزایش حراج های هنری در ایران افزود: در کشوری مثل آمریکا نزدیک به ۴۵۰ حراج و در انگلستان حدود ۲۰۰ حراج مختلف برگزار می شود، این در حالی است که در کشور ما تنها یک حراج هنری برگزار می‌شود و این کافی نیست. بر همین اساس نه تنها حضور حراج تهران لازم است بلکه باید با راه‌اندازی حراج های هنری متعدد، رقابت ایجاد کرد.
وی در ادامه درباره انتقادهایی که به این حراج در طول سال‌های گذشته صورت گرفته است، گفت: حراج تهران همه استانداردهای لازم در سطح حراج‌های بین‌المللی را داراست و بنابراین انتقادهایی که ممکن است به دیگر حراج‌های بین المللی وارد شود، می تواند شامل حراج تهران نیز باشد.
این کارشناس آثار هنری درباره انتقادهایی که نسبت به سطح کیفی برخی آثار این گونه حراج های هنری صورت می‌گیرد، بیان کرد: حراج‌های هنری با نمایشگاه‌های فاخر و دوسالانه‌های هنری متفاوتند و در همه حراج‌های بین‌المللی و معتبر دنیا نیز ممکن است آثاری را انتخاب و عرضه کنند که از نظر هنری برگزیده و درجه یک نباشد. همان طور که در حراج‌های کریستیز لندن و ساتبیز هم به همین شکل عمل می کنند.
آغداشلو تأکید کرد: شرایط ارائه آثار در حراج، بستگی به شرایط زمانی دارد و باید دید در هر دوره، چه آثاری به حراج عرضه و با کدام سلیقه انتخاب می شود که از این نظر ممکن است انتخاب‌ها چندان مطابق میل و نظر هنرشناسان نباشد.
وی افزود: با تورق کردن کاتالوگ حراج های معتبر دنیا طی سال های مختلف، مشاهده خواهید کرد که برخی سال ها، آثار بسیار خوبی به حراج عرضه شده و برگزارکنندگان از میان این آثار خوب دست به انتخاب زده اند و برخی سالها نیز آثار خوبی به حراج عرضه نشده است. بنابراین در حراج تهران نیز از این بابت تفاوتی دیده نمی شود.
وی در ادامه با تأکید بر این که حراج هنری با بی‌ینال، آرتفر و بازار هنر کاملاً متفاوت است، یادآور شد: وجه اقتصادی حراج‌های هنری پررنگ‌تر از وجه فرهنگی آنهاست و به همین دلیل از آثار هنری شناخته شده بیشتر استفاده می‌شود؛ ضمن این که سلیقه انتخاب‌کنندگان آثار و سیاست حراج نیز حائز اهمیت است.
این هنرمند نقاش تصریح کرد: محل عرضه آثار هنری با کیفیت بالا، بی ینال ها و نمایشگاه های عظیم است. حتی در آرتفر و بازارهای هنری هم، کیفیت بالای آثار جزو اصول اولیه آن محسوب نمی‌شود؛ به طور مثال در بازار هنری «بازل» یا «لس آنجلس» و «دوبی» توقع نداریم که آثار سطح بالایی را شاهد باشیم. هر گالری‌دار در این بازارها، آثاری را مطابق با سلیقه خود عرضه می کند و این قابل پذیرش است اما برای حراج هنری این یک تکلیف نیست، به این دلیل که کیفیت آثار بستگی به آثاری دارد که در آن سال به حراج عرضه می‌شود. ممکن است حراج در یک دوره بهترین آثار یک هنرمند را عرضه کند و در دوره بعدی بهترین آثار او به حراج عرضه نشود؛ چرا که ممکن است دارندگان این آثار علاقه‌ای به عرضه آنها نداشته باشند؛ بنابراین ممکن است حراج به سمت آثار درجه دو از هنرمندان شناخته شده کشیده شود.
این هنرمند نقاش که آثارش در حراج‌های مختلف بین‌المللی خرید و فروش می‌شود، درباره احتمال بالا بردن قیمت کاذب برای یک اثر در حراج‌ها توضیح داد: این مسئله در همه حراج‌های معتبر دنیا نیز ممکن است رخ دهد اما کسانی که دست به چنین کاری می‌زنند اگر بی‌گدار به آب بزنند ممکن است ناچار شوند که خودشان، اثری را که عرضه کرده‌اند، با قیمت بسیار بالاتر بخرند و سهم حراج‌گذار را هم بپردازند که این بسیار مضحک است. راهی برای جلوگیری از این اتفاق در حراج‌ها نیست چرا که ارتباطی با مسئولان حراج پیدا نمی‌کند اما با توجه به این که تاریخ، بازار و سلیقه عمومی در تعیین قیمت آثار هنری تعیین‌کننده هستند، بنابراین در درازمدت نمی‌توان بی‌دلیل قیمت هر اثری را بالا کشید. این گونه رفتارها نیز شاید در کوتاه مدت اثرگذار باشد اما در درازمدت نمی‌تواند دوام داشته باشد.
وی همچنین یادآور شد: انتقادها همیشه به همه حراج‌ها در همه جای دنیا صورت گرفته و می‌گیرد و حراج تهران نیز از این قاعده مستثنی نیست. کسانی که اتهامی را متوجه حراج تهران می‌کنند، باید بتوانند برای این اتهامات خود دلیل و مدرک قانونی ارائه کنند.
آغداشلو تصریح کرد: در حسن اجرای حراج تهران از نظر استانداردهای بین المللی نظیر شیوه عرضه کردن آثار، کاتالوگ و ... اشکالی وارد نیست و به نظر من لازم است که هنرمندان، هنرشناسان و روزنامه‌نگاران درباره مکانیزم‌های برگزاری حراج هنری اطلاع‌رسانی کنند و افکار عمومی را از چگونگی و کیفیت برگزاری یک حراج هنری آگاه کنند.