به گزارش ایسنا؛ همه ساله در آخرین شنبه ماه آوریل که در تقویم ما مصادف است با هشتم اردیبهشت، روز مجسمه در جهان جشن گرفته می‌شود.
روز جهانی مجسمه‌سازی یک جشن سالانه برای مجسمه و مجسمه‌سازی است. این روز توسط سازمان جهانی مجسمه‌سازی با هدف افزایش آگاهی، درک و لذت بردن از مجسمه‌سازی در جوامع مختلف سراسر جهان پایه‌گذاری شد.
در افتتاح اولین روز جهانی مجسمه در سال ۲۰۱۵ بیش از ۵۰ رویداد و نمایشگاه در ۱۲ کشور مختلف از جمله سوئیس، چین، آلمان، انگلستان، استرالیا، اتریش، کانادا، اسپانیا، نیوزلند و آمریکا برگزار شد. با این تفاوت که در سال دوم ۲۰ کشور به تعداد قبلی کشورها در سال اول اضافه شد و همچنین تعداد رویدادها این بار به ۲۰۰ رسید.
سال گذشته میلادی (۲۰۱۸) چهارمین سالروز مجسمه‌سازی باشکوه‌تر از هر دوره قبلی اجرا شد؛ به گونه‌ای که بیش از ۶۰۰ سازمان از ۴۵ کشور جهان در این روز جهانی هنر شرکت کردند.
همه این رویدادها در حالی در جهان برگزار شده که از سال ۹۳ که قرار بود به پیشنهاد انجمن مجسمه‌سازان ۱۳ مهر ماه در تقویم رسمی روز مجسمه در نظر گرفته شود، هنوز این تصمیم به سرانجام نرسیده است. ۱۳ مهر ماه سالروز تولد ابوالحسن‌خان صدیقی، از بزرگترین مجسمه‌سازان ایران است.
اما در تاریخ هفتم بهمن ماه امسال، عباس مجیدی (مدیر انجمن هنرمندان مجسمه‌ساز ایران) در نشستی بیان کرد که قصد دارند روزی را برای مجسمه در نظر بگیرند ولی هنوز تصمیم قطعی درباره تاریخ آن نگرفته‌اند.
همچنین مجیدی به ایسنا گفت: هنوز در انجمن به نتیجه نرسیده‌ایم که تولد انجمن مجسمه‌سازان را به عنوان روز مجسمه در نظر بگیریم یا تاریخ تولد یکی از بزرگان عرصه مجسمه‌سازی ایران. خودمان ترجیح می‌دهیم که تولد انجمن را برای این روز در نظر بگیریم ولی با این حال قصد داریم همزمان با جشنی که در اوایل اسفند برای انجمن می‌گیریم، تاریخ اصلی روز مجسمه را اعلام کنیم.
او همچنین درباره ضرورت نام‌گذاری روزی به نام مجسمه‌سازی در ایران گفت: عمده‌ترین دلیل تعیین یک روز ملی برای مجسمه‌سازی این است که به بهانه این روز، هنرمندان مختلف این عرصه در یک فضای صمیمی در کنار یکدیگر جمع شوند. می‌توانیم در چنین روزی یک فضای شاد را به وجود بیاوریم؛ چراکه قطعاً یا به بهانه زادروز تولد یک هنرمند خاص است یا پایه‌گذاری انجمن مجسمه‌سازان.
مجیدی با بیان اینکه تاریخ مجسمه‌سازی ایران به زمان مادها بازمی‌گردد، خاطرنشان کرد: مجسمه‌سازی در ایران حتی در دوره هخامنشی به خط فکری رسیده است. در دوره‌های مختلف اشکانی و یا ساسانی نیز اشکال مختلفی از مجسمه‌سازی دیده می‌شده اگرچه که در دوره اشکانیان مقداری تحت تأثیر یونانیان بوده ولی وقتی به ۱۴۰۰ سال قبل می‌رسیم به خاطر مسائل دینی مجسمه‌سازی به مراتب کم‌رنگ‌تر می‌شود ولی هیچوقت حضور آن حذف نمی‌شود به گونه‌ای که حتی بر روی سنگ قبرها یا کنار آنها المان‌های خاصی را می‌بینیم که شیر سنگی‌ها گواه این داستان هستند.
مدیر انجمن هنرمندان مجسمه‌ساز ایران در ایان گفت: در دوره قاجار پرداختن به مجسمه مقداری جدی‌تر می‌شود تا اینکه در اواخر دوره قاجار و شروع پهلوی با مجسمه‌سازی جدی‌تر روبرو هستیم و با ظهور آقای صدیقی، می‌توان گفت مرز بین هنر گذشته مجسمه‌سازی ایران و مدرن شکل می‌گیرد.