به گزارش همشهری آنلاین به نقل از هالیوود ریپورتر، شاید رکود سینما هم نشانه‌ای دیگر از نظریه «اروپای شکست‌خورده» دونالد ترامپ باشد. در شرایطی که درآمد گیشه در آمریکای شمالی به رکورد تاریخی ۱۱.۸۵ میلیارد دلار با فروش ۱.۳ میلیارد قطعه بلیت رسید، اوضاع سینما در پنج کشور بزرگ غرب اروپا شامل بریتانیا، آلمان، ایتالیا، فرانسه و اسپانیا روی طیفی از معمولی تا وحشتناک در حرکت بود.
درآمد سینماهای آلمان از محل بلیت‌فروشی در سال ۲۰۱۸ با ۱۶ درصد کاهش نسبت به سال پیش از آن روی عدد ۹۶۵ میلیون دلار متوقف ماند و برای نخستین بار در چند سال اخیر به رکورد یک میلیارد دلار نرسید. در ایتالیا شرایط به مراتب بدتر بود و درآمد گیشه با پنج درصد کاهش به ۶۳۳ میلیون دلار رسید. برای درک اوضاع وحشتناک سینما در ایتالیا کافی است بدانید هشت سال پیش درآمد حاصل از فروش بلیت ۲۰۰ میلیون دلار بیش از ۲۰۱۸ بود.
نکته جالب اینکه برخی سینماها در سرزمین چکمه‌ای اروپا یعنی ایتالیا هنوز سیستم تهویه هوا ندارند! فرانسه و اسپانیا به ترتیب با سه و دو درصد کاهش فروش نسبت به سال ۲۰۱۷ چندان درگیر پیامدهای افت تعداد تماشاگران نبودند و در این میان فقط بریتانیا بود که یک سال پررونق را در عرصه سینما ثبت کرد. آمار و ارقام ثبت‌شده در گیشه این کشور نشان می‌دهد درآمد با یک‌دهم درصد کاهش به ۱.۶۳ میلیارد دلار رسیده و ۱۷۷ میلیون بلیت هم بالاترین تعداد از سال ۱۹۷۰ به بعد است.
برخی کارشناسان می‌کوشند عواملی چون گرمای وحشتناک هوا و اوج گرفتن تب جام‌جهانی فوتبال را دلیل اصلی کاهش استقبال تماشاگران از سینماها بدانند. اگر قهرمانی فرانسه و حضور انگلستان را در میان چهار تیم پایانی جام‌جهانی روسیه در کم‌شدن تعداد تماشاگران سینما موثر بدانیم، آنگاه باید دلیلی قانع‌کننده برای عملکرد بد سینماهای آلمان در مقایسه با فرانسه و انگلیس باشیم. تیم ملی فوتبال آلمان برای نخستین بار در چند دهه اخیر در مرحله گروهی حذف شد و مردم دیگر درگیر پیگیری نتایج آن نبودند که از سینما رفتن غافل شوند.
برخی دیگر انگشت اتهام را سوی نتفلیکس می‌گیرند که خودش را به عنوان جدی‌ترین رقیب سینما در سال‌های اخیر معرفی کرده است. با راه‌اندازی خدمات این شبکه در اروپا، تعداد مشترکان آن در غرب قاره سبز از مرز ۶۹ میلیون نفر فراتر رفت و این تعداد رقمی برابر با ۵.۷ میلیارد دلار هزینه استفاده از برنامه‌های نتفلیکس کردند. دیوید سایدباتم، کارشناس شرکت فیوچرسورس در لندن پیش‌بینی می‌کند به لطف افزایش توجه مردم به شبکه‌های کابلی و اینترنتی، درآمد سینماها در چند سال آینده روندی کاهش خواهد داشت.
از سوی دیگر، عامل سالن‌های نمایش فرسوده و نه‌چندان مناسب در چند کشور اروپایی را هم نمی‌توان و نباید نادیده گرفت. علاوه بر ایتالیا که وصف آن رفت، در آلمان هم عمر برخی مالتی‌پلکس‌ها به اوایل دهه ۱۹۹۰ می‌رسد و حتی سالن‌های انتظار چند سینمای مهم در این کشور از زمان سقوط دیوار برلین در پاییز ۱۹۹۱ تا امروز رنگ نخورده‌اند. در این شرایط، چرا باید انتظار داشته باشیم کسی ۱۲ دلار برای رفتن به چنین سالنی هزینه کند؟