۱- زهکش های شمال غرب و غرب تهران که رودخانه های کن، وسک، فرحزاد و درکه وکانال های شاهین و تپه نیزار را در بر می‌گیرد. آب این زهکش ها پس از خروج از حوضه کوهستانی و قسمتی از محدوده شهری توسط سیل‌برگردان غرب به رودخانه کن منتقل می‌شود که در حاشیه غربی تهران قرار دارد. مساحت حوضه آبریز محدوده این زهکش‌ها حدود ۴۱۵ کیلومتر مربع است.
۲- زهکش های شمال، شمال شرق و شرق تهران که از ولنجک در شمال تا سرخه حصار در شرق را در بر می‌گیرد. این محدوده شامل رودخانه‌های ولنجک، دربند و گلابدره، کاشانک و جمشیدیه، دارآباد، سوهانک و کانال ها و مسیل های منطقه تهرانپارس است. در این محدوده، کانال اصلی امتداد مسیل باختر، منوچهری و کانال ابوذر قرار دارد که پس از پیوستن کانال سرخه‌حصار به آن، در نهایت در جنوب شرق تهران به مسیل باروت‌کوبی منتهی می‌شوند.
تونل ۱۷ شهریور و سرشاخه‌های آن و نیز کانال شهرداری و شهرزاد نیز جزئی از این سیستم به شمار می‌آیند و محدوده شهری شرق تهران را تحت پوشش خود دارند. این زهکش‌ها محدوده‌ای به مساحت ۵۲۰ کیلومتر مربع را زهکشی می‌کنند.
۳- زهکش‌های محدوده مرکزی شهر تهران که عمدتاً به صورت تونل هستند. این قسمت از سیستم جمع آوری آب های سطحی، زهکشی قسمت عمده محدوده شهری تهران را بر عهده دارد. تونل های خیام و نواب و سرشاخه های مختلف آن ها و نیزکانال فیروزآباد، مهمترین زهکش های محدوده مرکزی شهر می‌باشند.
مسیرهای یادشده، زهکش آب تهران را بر عهده دارند و در صورت وقوع رگبارهای شدید ممکن است باعث وقوع سیلاب شوند. با توجه به خصوصیات مسیر انتقال آب و میزان بارش با دوره بازگشت صدساله در محدوده حوضه های مورد مطالعه، محدوده تأثیر سیل با دوره بازگشت ۱۰۰ ساله در نقشه مربوط نشان داده شده است.
منبع: atlas.tehran.ir