با اینکه وجود توده لزوماً به معنای ابتلا به سرطان نیست، اولین چیزی که به ذهن می‌رسد این است که آیا پیدا شدن این توده ممکن است ناشی از سرطان پستان باشد.
اما چه چیزهایی را باید هنگام یافتن یک توده پستانی بدانید؟
۱- توده پستانی تقریباً همیشه ناشی از سرطان است: این باوری نادرست است، اما بسیاری از زنان به آن معتقدند. اغلب زنانی که توده پستانی دارند فکر می‌کنند که سرطان دارند، مگر اینکه خلاف آن ثابت شود.
هر چه سن زن بالاتر باشد، و توده قوام سفت و سنگی داشته باشد، احتمال اینکه جزو یک زن از هفت یا هشت زنی باشد که به سرطان پستان مبتلا می‌شوند (خطر ابتلای یک زن در طول عمر به سرطان پستان)، بیشتر می‌شود.
در طرف مقابل، برخی از زنان هم هستند که راه انکار را پیش می‌گیرند. آن‌ها فکر می‌کنند که سرطان ممکن است آن‌ها را مبتلا کند یا عقیده دارند که سنشان خیلی کمتر از آن است که سرطان بگیرند.
گرچه توده پستانی در زنان سالمندتری که یائسگی را پشت سر گذاشته‌اند، با احتمال بیشتری ممکن است سرطان باشد، اما سرطان پستان در سنین پایین‌تر هم ممکن است بروز کند.
اما اگر توده ناشی از سرطان نباشد، علت آن چیست؟ ممکن است توده پستانی یک کیست خوش‌خیم (یک کیسه پر از مایع که می‌توان آن را خالی کرد)، یک توده غیر سرطانی مانند فیبروآدنوم، و با شیوع کمتری، یک لخته خون باشد که باعث ایجاد توده شده است. همچنین ممکن است زن «توده کاذب» داشته باشد که ناشی از تغییرات هورمونی است و اصلاً توده نیست. توده به هر علتی که به وجود آمده باشد، مهم است که مورد بررسی قرار گیرد.
برای این کار معاینه جسمی، انجام ماموگرافی و گاهی سونوگرافی لازم است. پس از انجام این بررسی‌ها معمولاً پزشک می‌تواند ماهیت توده را تشخیص دهد. در برخی از زنان ممکن است نیاز به نمونه‌برداری بافتی هم باشد.
۲- سرطان پستان همیشه با توده‌ای همراه است که می‌توانید آن را لمس کنید: این باور نادرست است و سرطان پستان ممکن است در ابتدا توده قابل‌لمسی ایجاد نکند. برخی از اوقات سرطان پیش از آنکه توده‌ای را لمس کنید، ممکن است در ماموگرافی کشف شود. در واقع اغلب سرطان‌های پستان در ماموگرافی‌هایی روتین که برای بیماریابی انجام می‌شوند، پیدا می‌شوند.
۳- یک توده سرطانی در لمس با توده خوش‌خیم متفاوت است: همیشه این‌طور نیست. علائم توده‌های سرطانی و توده‌های خوش‌خیم یا غیر سرطانی ممکن است شباهت داشته باشد. اغلب زنان فکر می‌کنند اگر یک توده منفرد و با قوام سخت را لمس کنند که چسبیده است و به اطراف حرکت نمی‌کند، این توده حتماً سرطانی است. گرچه ممکن است این‌گونه باشد، اما توده سرطانی در مواردی ه ممکن است در لمس نرم باشد و به بافت زیرین هم نچسبیده و قابل حرکت دادن باشد.
از طرف دیگر همیشه نمی‌تواند توده را به درست لمس کرد. کیست‌های پستان اگر در عمق آن قرار داشته باشند، به ندرت لمس می‌شوند. اگر کیست‌ها در سطح پستان باشند، به صورت توده‌ای مدور و صاف حس می‌شوند. اما اگر درد عمق پستان قرار داشته باشند، بافت پستان را به جلو می‌رانند. توده‌ای که به علت نرم و متحرک بودن ممکن است نسبتاً خوش‌خیم به نظر رسد، ممکن است سرطان باشد و در مقابل توده‌ای که سفت و چسبیده است ممکن است خوش‌خیم باشد. بهترین توصیه در این موارد این است که برای بررسی هر توده‌ای را که متفاوت با بافت پستان لمس می‌شود، به پزشک مراجعه کنید. امروزه جراحان پستان و کلینیک‌های پستان رواج بیشتری پیدا کرده‌اند و اغلب در مطب دکتر سونوگرافی هم در دسترس است.
۴- توده پستانی کوچک معمولاً جای نگرانی ندارد: این باور قطعاً نادرست است. سرطان ممکن است در ابتدای ظهورش خیلی کوچک باشد. اندازه توده اصلاً شیوه خوبی برای تصمیم گرفتن درباره بررسی پزشکی آن نیست. اندازه یک توده سرطانی ممکن است از اندازه یک نخود تا اندازه یک گریپ‌فروت متفاوت باشد. بسیاری از توده‌هایی که در ماموگرافی کشف می‌شوند، ممکن است بسیار کوچک باشند
هنگامی توده پستانی را می‌توانید لمس کنید که اندازه آن معمولاً به حدود ۲.۵ سانتی‌متر رسیده باشد، یعنی در حد یک گیلاس کوچک.
۵- می‌شود توده پستانی را زیر نظر گرفت و رفتن به نزد به دکتر به بعد واگذار کرد: این کار درست نیست، و هر چه مسن‌تر باشید، این کار غلط‌تر است. شما همیشه باید برای بررسی توده پستانی به پزشک مراجعه کنید. گاهی پزشکان به زنانی که هنوز قاعده می‌شوند، توصیه می‌کنند برای یکی دو ماه توده‌شان را تحت نظر داشته باشند. ممکن است کیست داشته باشید، و اندازه این کیست‌ها با قاعدگی تغییر می‌کند.
در زنان سالمندتر که قاعدگی‌شان قطع شده است، معمولاً تغییرات اندازه توده به علت تأثیر هورمونی رخ نمی‌دهد، و انتظار همراه با مراقبت معمولاً برای آن‌ها توصیه نمی‌شود.
به‌هرحال چه برای زنان جوان و چه برای زنان مسن گام اول، ارزیابی به‌وسیله پزشک است. توصیه کارشناسان این است که در عرض یک تا دو روز پس از یافتن توده به دکترتان مراجعه کنید، دکتر ممکن است انتظار همراه با مراقبت را توصیه کند، اما خود زن نباید در این مورد تصمیم بگیرد.
بدترین شیوه برخورد با توده، انکار کردن وجود آن و امید داشتن به برطرف شدن خودبه‌خودی ان است. برخی از زنان چون از پزشکان شنیده‌اند توده ممکن است کیست‌هایی باشد که ظهور می‌کنند و خودبه‌خود ناپدید می‌شوند، رفتن به نزد پزشک را دو سه ماه به تأخیر می‌اندازند.
در صورتی که معلوم شود توده سرطانی است، به خصوص در زنان جوان، این تأخیر دو سه ماه در سرنوشت بیمار تأثیر خواهد گذاشت.
۶- توده پستانی اگر زن سابقه خانوادگی سرطان نداشته باشد، سرطانی نیست: این باور نادرست است. تنها ۵ تا 10 درصد موارد سرطان پستان وراثتی است. در اکثریت زنانی که سرطان پستان می‌گیرند، هیچ عامل خطرسازی پیدا نمی‌شود. اما بسیاری از زنان عقیده‌ای مخالف این حقیقت دارند. آن‌ها فکر می‌کنند که اگر سابقه خانوادگی سرطان نداشته باشند، احتمال سرطانی بودن توده پستانی آن‌ها وجود ندارد.
۷- توده در زنی که سابقه کیست پستان دارد، نمی‌تواند سرطانی باشد: این باور درست نیست، اما برخی از زنان با این اعتقاد حس کاذبی از امنیت پیدا می‌کنند. زنانی که برای سال‌ها هنگام داشتن توده پستانی، نهایتاً معلوم شده است کیست دارند، اغلب تصور می‌کنند یک توده جدید هم همان کیست‌های قبلی است و نیازی نیست درباره آن نگران بود. هر توده جدیدی که شما ظاهر می‌شود، باید به اطلاع پزشک برسد و نباید تنها به این خاطر که توده‌های قبلی شما کیست - یا سایر موارد خوش‌خیم بوده است- تصور کنید توده جدید همانند قبلی‌ها است
منبع:WebMD