حد این منطقه از کشور مراکش در شمال غربی قاره آفریقا آغاز می‌شود و تا ایران، شرقی‌ترین کشور منطقه خاورمیانه امتداد می‌یابد. این منطقه دارای ۶۰ درصد منابع نفتی و ۴۵ درصد منابع گازی جهان است. اقتصاد این کشورها رابطه تنگاتنگی با تغییرات جهانی بهای نفت دارد. این منطقه یکی از قدیمی‌ترین حوزه‌های برداشت نفت در جهان محسوب می‌شود. به همین دلیل ذخایر نفت کشورهای این منطقه بیشتر از سایر مناطق کره زمین کاهش یافته و فرسودگی ادوات حفاری و استخراج نفت نیز مشهودتر است.
در سال ۲۰۰۷، کشورهای این منطقه روزانه یک میلیون بشکه نفت برداشت کرده‌اند که معادل ۴۰ درصد برداشت جهانی آن محصول در آن سال بوده است. در همین سال ۲۲ درصد تولید خشکی و فراساحلی گاز که به ترتیب ۳۵۴ میلیارد متر مکعب و ۱۸۴ میلیارد متر مکعب بوده نیز از آن منطقه بوده است. در همین سال مخارج حفاری و نوکاری چاه‌های نفت این منطقه بالغ بر ۷٫۷ میلیارد دلار برآورد شده است. این کشورها عبارتند از الجزایر، بحرین ،جیبوتی ،مصر، عراق، ایران، فلسطین اشغالی، اردن ،کویت ،لبنان،لیبی، مالت، مراکش، عمان، عربستان سعودی ،تونس، امارات متحدهٔ عربی،کرانه باختری رود اردن و یمن.
از ماه آوریل سال ۲۰۰۳ میلادی، صندوق بین‌المللی پول واژه MENAP را در تحلیل‌های آماری خود به کار برد که شامل همان کشورهای قبلی به علاوه افغانستان و پاکستان است.
واژه MENAT نیز به معنای همان کشورهای MENA به همراه کشور ترکیه هستند.