همیشه زمان‌هایی در سال وجود دارد که نقطه‌ی شروع خوبی به حساب می‌آیند. ابتدای سال جدید، ابتدای هر فصل، اولین روز ماه، شنبه‌ها، روز تولدمان... همیشه قرار است از یکی از این تاریخ‌ها کاری را شروع کنیم و هدفی را دنبال کنیم. پس حتماً تعداد بسیاری از ما آدم‌ها این روزها در ابتدای مسیر برای رسیدن به هدفی تازه هستیم.
یعنی به آینده امیدواریم
ما معمولاً شب‌ها قبل از خواب، برای کارهای صبحِ فردا برنامه‌ریزی می‌کنیم و گاهی با فکرکردن به همین برنامه می‌خوابیم. صبح‌ها بعد از بیدارشدن از خواب، برای زمان برگشتن از مدرسه به خانه برنامه‌ریزی می‌کنیم. چهارشنبه‌ها زنگ آخر، برای آخر هفته برنامه‌ریزی می‌کنیم. این روزهای اردیبهشتی، برای رسیدن فصل امتحان‌ها برنامه‌ریزی می‌کنیم. وقتی برنامه‌ای برای آینده می‌ریزیم، یعنی به آینده امیدواریم. یعنی می‌دانیم آینده‌ای وجود دارد که به ما می‌رسد و ما در آن فرصتی برای انجام کاری داریم.
شروعی برای تغییری درونی
شروع ماه رمضان برای بعضی از ما همان نقطه‌ی شروع یک هدف است. البته این نقطه‌ی شروع با نقطه‌های شروع دیگر کمی فرق دارد. برنامه‌ها و تصمیم‌هایی که گرفته‌ایم و می‌خواهیم از این زمان شروع کنیم، بیش‌تر درونی و قلبی هستند. یادگیری زبانی تازه، خواندن کتاب‌های نخوانده‌ی کتاب‌خانه و ثبت‌نام در یک باشگاه، همه از برنامه‌هایی هستند که معمولاً می‌خواهیم از روز اول بهار، از روز تولدمان و از شنبه اجرای آن‌ها را شروع کنیم. اما اجرای چه برنامه‌ای را قرار است از ابتدای ماه رمضان شروع کنیم؟ این برنامه کاملاً شخصی و درونی است.
امید به بهترشدن
این زمان‌های خاص فرصت‌های خیلی خوبی هستند برای این‌که پای قول و قرارمان با خودمان بمانیم و ببینیم تا سال دیگر همان موقع چه‌قدر در مسیر هدف‌مان پیشرفت کرده‌ایم و به کجا رسیده‌ایم. هر ماه رمضان یک هدف درونی و پابرجاماندن بر آن، به ما کمک می‌کند تا طی سال‌ها حالمان بهتر شود. ما نیاز به تغییرات و رشد درونی داریم و شروع ماه رمضان، فرصت خوبی برای پیش‌رفتن در مسیر این تغییرات خاص روحی است. این برنامه‌ی مخصوص به ما یادآوری می‌کند که به آینده و روزهای پیش رو امیدواریم. می‌گوید به تغییری درونی برای بهترشدن امید بسته‌ایم.
نام دیگر رمضان
در ذهن من هر خلقتی نام دیگری به جز نام معروف خودش دارد. نامی که یک جور نشانه است، چون به من می‌گوید ویژگی آن خلقت چیست. مثلاً نام دیگر رمضان، برکت است. برکتی که نه فقط به سفره‌ها که به قلب‌ها می‌آورد. همین که ما تغییرهای درونی را تجربه می‌کنیم و رشد می‌کنیم، یعنی برکت به قلبمان وارد شده است. وقتی برکت چیزی را فرا می‌گیرد، آن خلقت گسترده و پرنور می‌شود.
رمضان وسیع می‌شود و در طی یک ماه زندگی ما را سرشار می‌کند. آرامش‌هایی مخصوص به خودش، لبخندهایی مخصوص به خودش، امیدواری‌هایی مخصوص به خودش. رمضان آرامش و لبخند و امید ما را برکت می‌دهد. حتی خواب‌هایمان را برکت می‌دهد و لحظه به لحظه‌اش را تبدیل به ذکر و تسبیح می‌کند. دعاهای لحظه‌ی افطارمان هم برکت می‌کنند و مستجاب می‌شوند. با این همه برکت، نام دیگر رمضان، جز این می‌تواند باشد؟
اگر هدفی انتخاب کرده‌ای...
این روزها در آستانه‌ی حرکت در مسیر تحقق کدام هدفت هستی؟ حالا فقط چند روزی تا شروع ماه رمضان باقی‌مانده است و حتماً برنامه‌ای در ذهنت آماده کرده‌ای که می‌خواهی با شروع این ماه به سراغش بروی. حتی اگر هنوز برنامه‌ای نریخته‌ای، باز هم کمی فرصت داری. خوب است یک هدف بکر برای تغییری درونی انتخاب کنی و تصمیمت را بگیری. به زودی فرصت سی روزه‌ی برکت از راه می‌رسد و هرکه هدفی انتخاب کرده باشد، برنده است.