به گزارش ایرنا، مرتضی نظری روز پنجشنبه گفت: این پرنده در زمین‌های باتلاقی تخم‌گذاری می کند زیرا امنیت جوجه‌ها در این مکان‌ها بیشتر است و در مرحله تخم‌گذاری نیز برای این پرندگان تهدیدی وجود ندارد.
وی گفت: با توجه به افزایش میزان آب دریاچه ارومیه احتمال زیر آب رفتن مکان‌های تخم‌گذاری آنها وجود دارد و به همین دلیل اکنون این گونه‌ها به ضلع جنوبی دریاچه ارومیه نقل مکان کرده‌اند و این مکان به سبب داشتن فاصله زیاد با روستاهای اطراف، امن است.
او با اشاره به این که در سال‌های گذشته این پرندگان به تکامل زیستی در این منطقه رسیده‌اند، افزود: این پرندگان در مکان‌هایی کاملا باتلاقی و خارج از دسترس شغال و روباه تخم‌گذاری می‌کنند.
نظری بیان کرد: غذای این جانداران آرتمیا و حشرات ریز موجود در آب دریاچه ارومیه است و این جانداران به علت آبکش بودن شکل منقارشان می‌توانند از حشرات ریز آب تغذیه کنند.
وی با اشاره به تاثیر افزایش تراز دریاچه ارومیه بر بهبود زندگی حیات وحش، بیان کرد: در مدت محدود نمی‌توان انتظار بازگشت همه پرندگان را به این مکان داشت زیرا باید به تدریج وضعیت زیستی در دریاچه و جزایر موجود احیا شود.
نظری گفت: طبق گزارش‌های رسیده نمودار حضور این جانداران نسبت به سال‌های اخیر سیر صعودی طی می‌کند و سالانه ۱۵ تا ۲۰ درصد گونه‌های موجود به دریاچه باز می‌گردند و در این مکان ماندگار می‌شوند.
وی بیان کرد: تعداد آرتمیا، پرندگان، اردک سانان و غازسانان به تدریج از امسال نسبت به سال‌های قبل افزایش یافته که گونه «آنقوت» شاخص‌ترین آنهاست.
نظری اضافه کرد: پرندگان در حال زیست در استان اغلب مهاجر هستند و جمعیت پرنده بومی استان نیز به علت زمستان‌های سخت و سرد به مناطق گرم‌تر مهاجرت می‌کنند ولی از اسفند ماه دوباره به آذربایجان غربی باز می‌گردند.
وی بیان کرد: جمعیتی که در زیستگاه‌های آبی آذربایجان غربی ماندگار می‌شوند و آشیانه‌سازی می‌کنند شامل آنقوت، فلامینگو و اردک است که در تالاب‌های اقماری دریاچه جمعیت آنان بعد از زمستان رو به ازدیاد می‌گذارد.
دریاچه ارومیه بزرگ‌ترین مکان تجمع این پرنده تا حدود ۵۰۰ هزار بال تا سال ۱۳۸۰ بود ولی به تدریج با رخ دادن بحران کم آبی و به هم خوردن تعادل وضعیت زیستی در این زیست بوم تعداد پرندگان کاهش یافت و در اوایل دهه ۹۰ جمعیت آن به صفر رسید.
فلامینگو پرنده‌ای با پاهای دراز، منقاری منحنی و گردنی بلند و خمیده بوده و از بدنی کشیده و پر و بالی به رنگ‌های سفید و صورتی برخوردار است.
بال‌ها و گردن این پرنده هنگام پرواز به صورت کشیده و قدری پایین‌تر از سطح بدن قرار می‌گیرد و ترکیب زیبایی از رنگ‌های سرخ و سیاه دارد.
این پرندگان به صورت دسته جمعی و در دسته‌های چند هزار تایی زندگی می‌کند و سواحل دریاچه ارومیه و استان فارس مهم‌ترین زیستگاه آن در ایران است.