موشک‌های آزمایش‌شده کره شمالی در این پرتاب‌ها مسافت‌هایی از ۷۰ تا ۲۰۰ کیلومتر را پیمودند. این موشک‌های با سوخت جامد برای نخستین بار در رژه نظامی در ماه فوریه در پیونگ‌یانگ به نمایش در آمده بودند.
کارشناسان نظامی می‌گویند این موشک‌ها بسیار شبیه موشک‌های اسکندر نوع E ساخت روسیه هستند.
موشک SS-۲۶ اسکندر یک موشک بالیستیک کوتاه‌برد با سوخت جامد است که ار روی سکوهای متحرک پرتاب می‌شود.
تولید این موشک در اوائل دهه ۱۹۷۰ در اتحاد شوروری آن زمان به عنوان جایگزینی برای موشک‌های «اسکاد B» شروع شد. هنگامی که آمریکا و شوروی پیمان «نیروهای میان‌برد هسته‌ای» (INF) را در سال ۱۹۸۷ امضا کردند و در نتیجه موشک‌های بالیستیک OTR-۲۱ توچکا در شوروی که قرار بود جایگزین موشک‌های اسکاد شوند، کنار گذاشته شدند، برنامه ساخت موشک‌های اسکندر شتاب گرفت.
نخستین پرتاب موفق موشک اسکندر در سال ۱۹۹۶ انجام شد.
اسکندر یک موشک تاکتیکی برای نبردهای میدانی است و برای نابود کردن اهداف ثابت و متحرک از جمله سکوهای متحرک پرتاب موشک، پرتابگرهای موشک‌های کوتاه‌برد، فرودگاه‌ها، بندرها، مراکز کنترل و فرماندهی و کارخانه‌ها و اهداف دفاعی سخت طراحت است.
موشک‌های اسکندر در دو نوع ساخته می‌شوند: نوع «تندر» (Teneder) یا اسکندر-M که برای نیروهای نظامی روسیه است و نوع E که برای مقاصد صادراتی است.
موشک اسکندر ۷.۳ متر طول و قطری نزدیک به یک متر دارد و وزن هنگام پرتاب آن بین ۳۸۰۰ تا ۴۰۲۰ کیلوگرم است. نوع تندر این موشک بردی ۴۰۰ کیلومتری و کلاهک انفجاری ۷۰۰ کیلوگرمی دارد. اسکندر نوع E بردی ۲۸۰ کیلومتری و کلاهک انفجاری ۴۸۰ کیلوگرمی دارد.
هر دونوع این موشک‌ها دارای یک کلاهک انفجاری واحد جداشونده مجهز به سیستم هدایت انتهایی هستند.
روسیه در سال ۲۰۱۶ اعلام کرد که موشک‌های اسکندر- M را در کالینگراد در ساحل دریای بالتیک مستقر می‌کند و به این ترتیب آنها در برابر نیروهای ناتو در لهستان و نیز سوئد قرار داد.