نمایشگاه ویدئو- چیدمان "ری‌سایکل بین" توسط مریم کوهستانی در گالری ویستا برگزار می‌شود. کوهستانی در گفت‌وگو با هنرآنلاین درباره این رویداد گفت: اپیزود اول چیدمان "ری‌سایکل بین" سال گذشته در گالری محسن برگزار شد و در آن رویداد همه لوازم زندگی و خانه خود را به گالری برده و هر شیء را به قیمت ۱۰ هزار تومان به فروش گذاشتم. مبل، فرش، ظروف و... در زندگی من هر کدام دارای یک داستان بود و کنار هر شئی برچسبی قرار دادم که بر روی آن نوشته شده بود این وسیله از چه سالی و چگونه وارد زندگی من شده و چه خاطره‌ای از آن دارم. مخاطب با خرید هر وسیله، یک کارت دریافت می‌کرد که در واقع شناسنامه آن شیء بود و به این ترتیب اشیاء از وسیله کاربردی تبدیل به اثر هنری می‌شدند.
کوهستانی ادامه داد: آن نمایشگاه مانند یک عمل انتحاری به نظر می‌آمد چون وقتی از گالری به خانه بازگشتم هیچ چیز در خانه وجود نداشت. ولی من زنده ماندم و احساس نکردم چیزی را از دست داده‌ام. از نظر من این کار به معنای از دست دادن نیست، بلکه رها شدن است. واژه "ری‌سایکل بین" در زبان ما به سطل زباله معنا شده است اما در زبان انگلیسی به معنای فضایی برای بازیابی حافظه است که کمک می‌کند آن فضا برای کار مجدد آماده شود. در روند آثار هنری من توجه به حافظه وجود دارد و در این نمایشگاه نیز به حافظه انسان توجه داشتم.
او درباره اپیزود دوم نمایشگاه "ری‌سایکل بین" گفت: بخشی از نمایشگاه سال گذشته به یادگاری‌هایی اختصاص داشت که در طول زندگی جمع‌آوری کرده بودم و خاطراتی از آنها داشتم. اما آن اشیاء برای فروش نبودند و فقط تاریخچه زندگی من را به مخاطب نمایش می‌دادند. حالا در دومین نمایشگاه ری‌سایکل بین پرونده اشیاء یادگاری را باز می‌کنم، اما به جای فروش آنها، در فراخوانی اعلام کردم که مخاطبان می‌توانند در این نمایش با من شریک شوند و یک شیء یادگاری همراه خود بیاورند تا با یکی از اشیاء من جابه‌جا کنند. به این شرط که شیء که آنها می‌آورند برایشان ارزش معنوی داشته باشد و همه اطلاعات و خاطرات خود را درباره آن بنویسند. اطلاعات شخصی صاحب اشیاء در حد ایمیل و فیس‌بوک آنها در کتابچه نمایشگاه ثبت شده و یک کد به او داده می‌شود. به این ترتیب او می‌تواند شیء خود را رصد کنند و ببینند که در کدام نقطه از دنیا است و در صورت تمایل با صاحب جدید آن ارتباط برقرار کند.
این مجسمه‌ساز و سرامیست ادامه داد: قرار است این اشیاء و اطلاعات مربوط به آنها ماه آینده در فرانسه به نمایش درآیند و پس از آن به آلمان و فنلاند سفر کنند. در صورتی که حامی مالی وجود داشته باشد این نمایشگاه می‌تواند در کشورهای مختلف تکرار شود و بدین ترتیب مردم دنیا یادگاری‌های خود را با هم عوض کنند. اگر این رویداد در سال‌های آینده ادامه پیدا کند ما یک مجموعه از حافظه جهان معاصر خواهیم داشت که نشان می‌دهد مردم دنیا در دوره‌ای سرشار از تنش و آشوب، چه اندیشه‌ای داشتند. یادداشت‌هایی که شما درباره اشیاء کوچک خود می‌نویسید از حرف‌هایتان درباره مسائل سیاسی و اجتماعی عمیق‌تر است و بهتر احساسات و افکار شما را نشان می‌دهد. در مجموعه اخیر به طور ویژه با تجربه زیسته و خاطره سر و کار داریم و از مخاطبان هم خواستم که تجربه زیسته خود را به این نمایشگاه بیاورند.
کوهستانی افزود: مشخص‌ترین معنا در این رویداد، بحث مالکیت‌زدایی از همه چیز است. به این ترتیب شما از اشیاء کاربردی تعلق‌زدایی می‌کنید و می‌پذیرید که مالک هیچ چیز نیستید. ما تمایل به نگه داشتن اشیاء، افراد، خاطرات و... داریم و به همین دلیل در گذشته خود می‌مانیم. این اشتباهی است که در زندگی انجام می‌دهیم اما زمان کار خودش را می‌کند و نشان می‌دهد ما مالک هیچ چیز نیستیم.
این هنرمند ادامه داد: نکته دیگر بحث مصرف‌گرایی است. ما اشیاء را تهیه می‌کنیم تا از آنها استفاده کنیم و انرژی و زمان خود را صرف درآوردن پول برای خرید اشیاء می‌کنیم، اما در خانه و اطراف ما لوازمی وجود دارند که هیچ‌گاه استفاده نمی‌شوند. بدین ترتیب آنها هستند که از ما استفاده می‌کنند چون برای خرید آنها مصرف شدیم و عمر و زمان خود را گذاشتیم.
او با اشاره به یک رویکرد جدید در اپیزود دوم نمایشگاه ری‌سایکل‌بین گفت: دوستی و ارتباط، مسائلی هستند که در جهان امروز خلاء آن دیده می‌شود. روابط آدم‌ها به بده و بستان‌هایی تبدیل شده‌اند که بر اساس سود و زیان است. اما وقتی کسی به نمایشگاه ایران یا خارج از کشور بیاید و شیء مورد نظر خود را انتخاب کند، نمی‌داند مالک آن چه کسی بوده و چه جایگاهی داشته است. او فقط با تجربه زیسته شما ارتباط برقرار کرده و احساس شما را بر اساس چیزی که نوشتید دریافت کرده است و می‌خواهد شیء شما را نزد خود نگه‌دارد.
کوهستانی افزود: نکته مهم این است که وقتی یک وسیله را خریداری می‌کنیم، این کار براساس نیاز یا توجه به کاربرد آن است. ولی وقتی انسان یک تکه کاغذ یا روبان یک دسته گل را نگه می‌دارد که هیچ کاربردی ندارد، این کار از چیز عمیقی درباره هویت او حرف می‌زند. به این ترتیب یادگاری‌ها نقطه‌های پررنگ شخصیت شما را نشان می‌دهند و این گونه است که دیگر آدم‌ها می‌توانند با نقاط پنهان شخصیت شما آشنا شوند.
گفتنی است نمایشگاه ویدئو- چیدمان "ری‌سایکل بین" ۲ و ۳ خردادماه ساعت ۴ تا ۸ در گالری ویستا برپاست و جلسه نقد و بررسی آن ساعت ۷ روز جمعه در گالری ویستا برگزار می‌شود.