سلام آقای دکتر
همان‌طور که جناب‌عالی اطلاع دارید میان آزادی بیان، آزادی رسانه‌ها و آزادی اطلاعات با امنیت ملی کشورها رابطه‌ای مستقیم وجود دارد. در واقع، هر قدر مردم یک کشور بیشتر از این سه آزادی برخوردار باشند به همان نسبت امنیت ملی در آن کشور مستحکم‌تر است و به‌عکس. دلیل این امر نیز روشن است: مهم‌ترین تکیه‌گاه امنیت ملی، شهروندان آگاه و مطلع هستند، و این رسانه‌های مستقل و آزاد هستند که می‌توانند به آگاه شدن شهروندان کمک کنند.
این در حالی است که وضعیت رسانه‌ای کشور، از جهات گوناگون، بحرانی و بسیار تأمل برانگیز است. خوب است همان‌طور که در حادثه آتش‌سوزی ساختمان پلاسکو و بحران سیل دستور دادید، مقرر فرمایید کارگروهی از صاحب‌نظران دل‌سوز و شجاع به بررسی بحران عمیقی بپردازند که گریبانگیر رسانه‌های کشور شده است و گزارشی ملی، صریح و دقیق را در این باب به اطلاع جناب‌عالی و مردم برسانند.
در این خصوص به سه موضوع اشاره می‌کنم:
۱- سال‌هاست استادان روزنامه‌نگاری، در حرفه و دانشگاه، متذکر می‌شوند نظام دریافت مجوز، از موانع اصلی توسعه رسانه‌ها در ایران است. آقای رئیس‌جمهور، اکنون تحولات چشمگیر در عرصه فناوری‌های اطلاعات و ارتباطات، ضرورت اخذ مجوز برای انتشار را در عمل، منتفی کرده است. اصرار بر مجوز و محروم کردن شهروندان از حق آزادی بیان و آزادی رسانه‌ها جز زیان برای جامعه، حاصلی ندارد؛
۲- از آغاز فعالیت رسانه‌های جمعی در ایران، جز دوره‌هایی بسیار کوتاه، همیشه حکومت‌ها بوده‌اند که مقدرات کار رسانه‌ها را در دست داشته‌اند: از اعمال مالکیت و مدیریت تا نظارت مستقیم و غیرمستقیم؛ از سانسور قبل و بعد از انتشار و حبس روزنامه‌نگاران تا فیلترینگ محتوای رسانه‌های جدید و فیلتر فیلترشکن‌ها.
آقای رئیس‌جمهور، همان‌گونه که جناب‌عالی مستحضر هستید، حکومت‌ها حتی اگر بخواهند، دیگر نمی‌توانند و نباید قادر متعال عرصه رسانه‌ها باشند. نه به صلاح ایشان است و نه به صلاح جامعه و مردم.
۳- نتیجه انحصار در همه عرصه‌ها، به‌خصوص در فعالیت‌های رسانه‌ای، جز کژرفتاری و پیامدهای سوء نیست. کافی است به آسیب‌های فراوانی توجه کنیم که جامعه بر اثر انحصار به‌غایت سیاست‌زده رادیو و تلویزیون متحمل شده است. زمان انحصار صدا و سیما نیز به‌سر رسیده است و باید فضا را برای حضور شهروندان، نهادهای مدنی و بخش خصوصی در همه رسانه‌ها و فعالیت‌های رسانه‌ای آماده و منصفانه کرد.
آقای رئیس‌جمهور، در یکصد سال گذشته ملت ایران دوبار با امید تمام به آزادی، هستی خود را وقف انقلاب کرده است. شایسته و انصاف نیست چنین ملتی کماکان در خم کوچه اول آزادی بیان و رسانه‌ها باقی بماند.
از توجه جناب‌عالی سپاسگزارم.