آیت‌الله خویی متولد 15 رجب 1317 قمری در خوی از کودکی به همراه خانواده محترم خود به نجف‌اشرف مهاجرت کرده و ضمن تحصیل علوم دینی در کنار دیگر علما به مبارزات سیاسی با استعمار انگلستان نیز پرداختند.
ایشان در 4 زمینه فقه، اصول، رجال و تفسیر صاحب تألیفات ارزشمندی هستند؛ از جمله این آثار باید به موسوعه کبیر رجالی ایشان که مبسوط‌ترین و در زمره قوی‌ترین مجموعه‌های رجالی شیعه است، اشاره کرد.
همچنین از مشهورترین شاگردان این مرجع بزرگ باید از بزرگانی چون شهید سیدمحمدباقر صدر، آیت‌الله سیدعلی سیستانی، شیخ حسین وحیدخراسانی و شیخ جواد تبریزی، نام برد.آن مرحوم تمام عمر پر برکت خویش را در فقه و اصول و تدریس و تألیف صرف نموده و ضمن اهتمام در ریاست حوزه علمیه نجف در برابر اتفاقات سیاسی آن زمان در عراق وایران نیز موضع می‌گرفتند.
رهبر معظم انقلاب حضرت آیت‌الله خامنه‌ای درباره این مرجع عالیقدر تشیع می‌گویند: آن بزرگوار یکی از نخستین کسانی بود که پس از شروع نهضت اسلامی به رهبری امام خمینی رضوان‌الله تعالی علیه حوزه علمیه نجف را به اهمیت حوادث ایران متوجه ساخت و سعی و کوششی ارجمند در همراهی با حرکت عظیم روحانیت و مردم در ایران مبذول کرد.
در پایان باز با اشاره به بیانی دیگر از مقام معظم رهبری درباره این عالم شیعی باید اشاره کرد: «عمر طولانی و پر برکت این مرد بزرگ، که نزدیک به یک قرن امتداد یافت، سرشار از آزمایش‌های الهی و نمایشگر سعی و تلاش یک انسان مؤمن و پرهیزکار است.»