او در آن زمان گزینه جدی رئال مادرید بود و خیلی‌ها تصور کردند با این شرایط از کهکشانی‌ها دور خواهد شد. با وجود این، آزار امسال به‌عنوان بمب نقل‌وانتقالاتی رئال به سانتیاگو برنابئو آمد، اما در کمال تعجب ۲روز بعد از عقد قرارداد در مصاحبه‌ای دیگر تکرار کرد که به‌نظرش فقط یک بهترین در تاریخ وجود دارد که او هم مسی است. جسارت ستاره بلژیکی در اسم بردن از قدیس نیوکمپ در نزدیکی‌ها سانتیاگو برنابئو واقعا جالب است، اما او ابایی از این کار ندارد. حواس‌تان باشد که داریم از بالاترین سطح فوتبال باشگاهی دنیا، گران‌ترین قراردادها و بزرگ‌ترین بازیکنان و رسانه‌ها حرف می‌زنیم، اما حاشیه امنیت آنقدر هست که خرید ۱۰۰میلیون دلاری فلورنتینو پرز به همین راحتی اسم رکورددار بیشترین گلزنی به رئال مادرید را به زبان بیاورد.
حالا فرض کنید یک خرید جدید استقلال مثلا از علی دایی یا علی کریمی به‌عنوان بهترین بازیکن تاریخ ایران نام ببرد؛ به راستی زامبی‌های حقیقی و مجازی با او چه می‌کنند؟ در این فوتبال اتفاقا اصل بر فحش‌دادن و هتک حیثیت رقیب است؛ هرقدر یک بازیکن بیشتر در این مسیر گام بردارد، عزیزتر می‌شود و قیمتش بالاتر می‌رود. نگاه کنید و ببینید استقلال در این چند سال چند خرید «ضدپرسپولیسی» داشته که عمده آنها هم در عمل به‌کار این تیم نیامده‌اند.
به یاد بیاورید که بازیکن متوسطی مثل فرشاد احمدزاده چطور به صرف بی‌ادبی علیه استقلالی‌ها مقرب شد، هرچند که آخرش به‌خودی‌ها هم وفا نکرد. لیونل مسی خیلی راحت می‌گوید پسر دومش رئالی است و با آنها کری می‌خواند. ویدئویی دیگر هم اخیرا رفتار شوخ و شنگ هواداران رئال با تماشاگری که پیراهن بارسلونا را پوشیده به تصویر کشیده؛ آن هم درست وسط تیفوسی‌های مادرید. حالا کافی است یک تماشاگر ماجراجو در «ایران مهربان» ما چنین خطایی مرتکب شود؛
فکر می‌کنید چه بر سر او خواهد آمد؟ کافی است ویدئوهای قبیحی را ببینید که اخیرا ضبط آنها متداول شده؛ تصاویر شنیع و ضدانسانی از هواداران تیم‌های مختلف که بیرون ورزشگاه‌های کشور یک طرفدار تیم رقیب را دوره می‌کنند و با حقارت و خوی حیوانی کتکش می‌زنند. این جماعت البته گمان می‌کنند کارشان خیلی هم قشنگ است؛ به همین‌خاطر فیلم می‌گیرند و پخش می‌کنند تا از مشتی آدم‌نما مثل خودشان لایک بگیرند.
به‌خدا کل داستان آنقدرها هم جدی نیست که به خاطرش چشم و چار هم را کور کنیم. اصلا فوتبال را آنطرفی‌ها ابداع کرده‌اند، اما طبق معمول ما کاسه داغ‌تر از آش شده‌ایم و به پاپ درس مسیحیت می‌دهیم. مطمئن باشید نرخ فحش جد و آباد در کل‌کل‌های هواداران ایرانی رئال و بارسا از خود اسپانیا هم بالاتر است. اما کاش همه‌اش همین بود و لااقل بعد از هر بازی ساده باشگاهی، بالای ۱۰۰نفر به بیمارستان منتقل نمی‌شدند. حتی در جنگ هم به بیمارها و خبرنگاران حمله نمی‌شود، اما در استادیوم‌های ایران آمبولانس را با نارنجک می‌زنند و ماشین خبرنگاران را به آتش می‌کشند. مثل همیشه فلسفه را کنار گذاشته‌ایم و فرم را برداشته‌ایم؛ آن هم در مبتذل‌ترین شکلش. می‌گویند در دنیا «جام‌جهانی» جای «جنگ جهانی» را گرفته، اما قصه ما چیز دیگری است. در وضعیت عجیبی گرفتار شده‌ایم؛ طوری که انگار همه دنیا به یک سمت می‌روند و ما به سمتی دیگر.