شاید به همین دلیل است که هنرمندان البرز با شور و هیجان بیشتری پا به سالنهای نمایش میگذارند و تمام کوشش خود را برای خواندن متون نمایشی به کار میگیرد. سال گذشته سالنهای نمایش پرمخاطبترین شبهای خود را به «نشستهای نمایشنامهخوانی» اختصاص داد. اکنون این نشست و گردهمایی برپاست و قرار است «آقا لیلا» به نویسندگی «مهرداد کوروشنیا» و کارگردانی «رضا رباط جزی» به اجرا درآید. نقشخوانان این نمایشنامهخوانی از بازیگران جدی و حرفهای تئاتر هستند. این نمایشنامه به نوعی تلخیهای جنگ تحمیلی را روایت میکند و نگاه روانشناختی نسبت به عواقب روانی جنگ دارد. این نمایشنامه شنبه هر هفته در پلاتو استاد «حیاتی مهر» اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان البرز اجرا میشود.
- رویداد بزرگ نمایشی
یکی از نمایشنامهخوانهای «آقا لیلا» با بیان اینکه نمایشنامهخوانی شیوهای اجرایی در تئاتر است، میگوید: این شیوه شاید برای عموم مردم غریب باشد، اما بسیار قابل احترام و تامل است؛ از این رو شنبههای نمایشنامهخوانی یک جریان و حرکت نو در کرج است که سعی بر این است تا این شیوه برای عموم مردم آشنا و ملموس شود.
«حسین معدننشین» میافزاید: از طرفی بستری فراهم شده تا هنرمندان عرصه نمایش خود را با نمایشنامهخوانی محک بزنند، همین طور برای افرادی که به دلایل مختلف شرایط اجرای صحنهای را ندارند موقعیت مناسبی است تا بتوانند هنرشان را در معرض نمایش قرار بدهند. وی با اشاره به اینکه برپایی این نشستها میتواند کمک شایانی به هنر نمایش استان بکند، عنوان میکند: به طور مثال آشنایی هنرمندان با متون مختلف، کسب تجربه در اجراهای روی صحنه نمایش و اجرای یک اثر توسط افرادی که تجربه اجرا نداشتهاند را میتوان نام برد.
معدننشین با بیان اینکه نمایشنامهخوانی در آینده میتواند به تولید آثار فاخر بینجامد، اظهار میکند: در واقع این نشست تخصصی تئاتر شروع یک جریان بزرگ نمایشی در استان البرز است. به گفته وی، بازی در اجرای نمایشنامهخوانی درست و اصولی، بسیار محدودتر از اجرای صحنه است، زیرا از ابزارهای بازیگری کاسته میشود و تمام فضا و اتمسفر باید با بیان و لحن درست به مخاطب القا شود که این کار دشوار اما لذتبخشی است. در واقع تمام میزانسنهایی را که یک بازیگر در اجرای صحنهای میتواند داشته باشد، خوانشگر باید در ذهن خود مجسم کند. اگر این حس و حال بهدرستی رعایت شود، قطعا اجرای تاثیرگذاری خواهد بود و تماشاگر هم لذت میبرد.
این بازیگر که در این نمایشنامهخوانی، نقش «آقا لیلا» را ایفا میکند، میگوید: مردی جنوبی و پدر خانواده که با آسیبهایی که در دوران جنگ تحمیلی در آبادان به زندگیاش وارد شده است به تهران مهاجرت کرده و حالا بعد از گذشت چندین سال تاثیرات آن دوران بر زندگی او مشاهده میشود. نمایشنامه آقا لیلا میتواند درس بزرگی برای زندگی باشد. درسی برای قشری که جنگ را ندیدند و آسیبها را لمس نکردند. اینکه معضل جنگ چقدر میتواند بر روند زندگی یک خانواده تاثیر داشته باشد.
- فرصت طلایی برای کسب تجربه
یکی دیگر از بازیگران این اثر نمایشی که نقش لیلا، دختر بزرگ خانواده را بازی میکند، میگوید: به نظر من خواندن متن بدون بازی صحنهای برخلاف چیزی که دیگران فکر میکنند کار راحتی نیست و چه بسا سختتر است. زیرا ما باید از طریق قدرت بیان و صدا حس را به افراد منتقل کنیم و این امکان را برای تماشاگر فراهم کنیم که بتواند تصویرسازی درستی از موضوع و صحنه داشته باشد و مهمتر از همه باعث خستگی مخاطب نشویم. «رویا راد» میافزاید: نشستهای تخصصی تئاتر در کرج اتفاق و فرصت بسیار خوبی برای کسب تجربه افراد تازهوارد است و اینکه عاملی برای آشنایی بیشتر مردم این شهر با هنر تئاتر و البته هنرمندان است. این گردهمایی برای من بسیار انگیزهآور است و امیدوارم با تداوم این اجراها شاهد اتفاقاتبهتری در زمینه تئاتر کرج باشیم.
- روایتی از دوران جنگ تحمیلی
کارگردان اثر نمایشی «آقا لیلا» میگوید: من عضو کوچکی از خانواده تئاتر این شهر هستم و سالهاست فعالیت دارم، شاید انگیزه من برای حضور این است که دوست دارم در شهرم نمایش روی صحنه ببرم. «رضا رباط جزی» با بیان اینکه نمایشنامه آقا لیلا یکی از نمایشنامههایی است که من در سالهای ۸۶ و ۸۷ در آن بازی و افتخارات زیادی کسب کردم میافزاید: با این نمایش به آلمان، خانه تئاتر و جشنواره بینالمللی فجر حضور پیدا کردم و شاید هدفم برای انتخاب این متن این مساله بود. فضای نمایشنامه را دوست دارم و احساس میکنم هنوز این متن حرفی برای گفتن دارد زیرا به موضوع جنگ تحمیلی خیلی خاص و منحصر به فرد میپردازد، به طوری که برای مخاطب هم جذاب است.
وی اضافه میکند: این نمایشنامه داستان خانوادهای است که در دوران جنگ تحمیلی آسیب دیدند و به شهری دیگر مهاجرت کردند. بعد از سالها با ورود خواستگاری برای لیلا دختر خانواده نظم و آرامش خانواده از بین میرود و اتفاقاتی را رقم میزند. رباط جزی با بیان اینکه نمایشنامهخوانی یک مرحله قبل از اجراست و چهارچوبهای خود را دارد و مهمترین رکن در تئاتر به شمار میآید، ادامه میدهد: نمایشنامهخوانی هم کارگردانی دارد. یک نفر به عنوان کارگردان متن و بازیگر انتخاب میشود، سپس شروع به تمرین و در بعضی مواقع فرم اجرایی طراحی میکند. وی میگوید: در نمایشنامهخوانی تمام اصول برای بازیگران مثل اجرا رعایت میشود. شاید میزانسن نداشته باشد، اما حس و لحن شبیه اجرای صحنهای مخاطب را درگیر میکند و تصاویری که در نمایشنامه وجود دارد در ذهن مخاطب نقش میبندد