در این گزارش با برخی از تولیدکنندگان استانی گفت‌وگو کرده‌ایم و به بررسی گوشه‌های مشکلات این تولیدکنندگان به‌ویژه تولیدی‌های کوچک پرداخته‌ایم.
- مشکلات تولید در کرمانشاه
یکی از تولیدکنندگان حاضر در نمایشگاه رونق تولید با بیان این‌که مشکلات تولید در ایران و به‌ویژه استانی چون کرمانشاه بسیار است، می‌گوید: تولیدکنندگان در زمینه عرضه و تقاضا، تهیه مواد اولیه، بازار فروش و... در کرمانشاه با مشکلات و معضلات عدیده‌ای روبه‌رو هستند. «طاهره احمدی» که در یک کارگاه میناکاری سفال لعابی به همراه ۶ نفر از دوستانش، محصولات هنری تولید می‌کنند، می‌افزاید: هیچ بازاری برای خرید مواد اولیه برای هنرمند و تولیدکننده آن در کرمانشاه وجود ندارد و ما برای تهیه مواد اولیه کار باید به همدان و شهر لالجین در این استان برویم و هر بار که برای خرید می‌رویم، قیمت مواد اولیه مورد نیاز ما چند برابر گران‌تر از دفعه پیش شده است.
این هنرمند که در پی عرضه هنرش به‌صورت عمده و تجاری است، اضافه می‌کند: ما برای حضور در نمایشگاه‌ها با مشکلات زیادی روبه‌رو هستیم. برای حضور در این نمایشگاه‌ها نیز باید خیلی هزینه کنیم، به نحوی که در پایان هر نمایشگاه به دلیل پرداخت اجاره غرفه و ایاب و ذهاب و... سود ناچیزی کسب می‌کنیم که به این سختی نمی‌ارزد.
احمدی به نداشتن فروش تولیدات هنری کارگاهشان نیز به صورت عمده اشاره می‌کند و می‌گوید: اگر فروش عمده داشتیم حداقل از سوی ادارات برای برگزاری برنامه‌ها و به مناسبت‌های مختلف، این گونه حمایت می‌توانست روزنه امید را در دل هنرمندان جوان چنین رشته هنری زنده کند. کار چرم، میناکاری و... از جمله فعالیت‌های کارگاه هنری طنین است که این بانوی هنرمند به آن اشاره می‌کند و می‌افزاید: تسهیلات و سوبسیدها در رشته ما تنها به افراد خاص مورد نظر مسئولان داده می‌شود و اغلب هنرمندان رشته‌های هنری بعد از سه، چهار سال انتظار در حسرت گرفتن یک وام برای رونق کارشان می‌مانند.
احمدی اضافه می‌کند: همه نمایشگاه‌های خوب از جمله تهران، کیش، قشم و سایت بوشهر با اسکان و غرفه رایگان و... برای همان افراد خاص است. از ما نیز برای چنین نمایشگاه بی‌رونقی به عنوان سیاه‌لشکر تنها و بالاجبار برای پر کردن غرفه‌ها استفاده می‌کنند که حتی مسئولان نیز میل و رغبتی برای خرید محصولات هنری ندارند.
بیمه نیز نداریم. قبلا بیمه هنرمندان این رشته در قالب بیمه عشایری به‌صورت سالانه توسط هنرمند پرداخت می‌شد که تنها یک بیمه عمر صرف بود و هیچ مزایایی از جمله دفترچه خدمات درمانی را نداشت. وی در خاتمه از مسئولان تقاضای حمایت بیشتر هنرمندان را دارد و اضافه می‌کند: قرار نیست ما هم تولیدکننده باشیم و هم بازاریاب. مسئولان مربوطه باید برای رونق چنین رشته‌هایی که می‌تواند درآمدزایی و اشتغال خوبی در قالب کارگاه‌های کوچک داشته باشد، چاره و فکری بیندیشند که بتوانیم تولیداتمان را صادر کنیم. مسئولان و مردم ارزشی برای تولیدات هنری قائل نیستند.
- رضایت از فعالیت تولیدی
مدیر یک آموزشگاه طراحی و دوخت نیز در گفت‌وگو با همشهری با ابراز رضایت از فعالیت کارگاه و گروهشان می‌گوید: از وقتی که جلوی ورود کالاهای قاچاق و از جمله لباس‌های ترک به کشور گرفته می‌شود، شرایط خوبی برای کار کردن در این رشته مهیا شده است. مردم و به‌ویژه جوانان به مزون‌های لباس داخلی روی آورده‌اند.
وی با بیان این‌که از سال ۹۵ کار خود را با تولید لباس زنانه آغاز کرده‌اند، می‌افزاید: علاوه بر آموزش در زمینه‌های مختلف، موسسه مد و لباس ما کار آموزش دوره‌های مختلف تخصصی خیاطی را برگزار می‌کند که مورد استقبال بانوان و دختران جوان است. این استقبال نیز به دلیل سوددهی سریع این کسب‌وکار است. این مدیر آموزشگاه با انتقاد از اجاره‌های سرسام‌آور محیط‌های تجاری ادامه می‌دهد: هزینه اجاره یک کارگاه و مغازه در نوبهار کرمانشاه این روزها با هزینه اجاره‌بها در نیاوران تهران برابری می‌کند. حال فروش این کجا و آن کجا؟
وی در ادامه به‌سختی تهیه پارچه نیز اشاره می‌کند و می‌افزاید: اغلب پارچه‌های مورد نیاز وارداتی هستند. کارخانه‌های داخلی به دلیل تحریم‌ها و نبود مواد اولیه تعطیلند.
- رقابت‌پذیر بودن بازار پارچه
این تولیدکننده درباره رقابت‌پذیر بودن بازار پارچه داخلی با پارچه‌های وارداتی می‌گوید: پارچه تولیدی کارخانه تریکو یزد از نمونه پارچه‌هایی است که با بازار وارداتی این نوع پارچه رقابت می‌کرد. حتی از لحاظ کیفی بالاتر بود که متاسفانه در حال حاضر به دلیل مشکلات نبود مواد اولیه و... در تعطیلی به سر می‌برد. یکی دیگر از کارگاه‌های حاضر در نمایشگاه می‌گوید: تا مردم به کالاهای تولیدی بومی تعصب نداشته باشند، نمی‌توان انتظار معجزه رشد و تولید اقتصادی را داشت.
وی که در زمینه تبلیغات محیطی فعالیت می‌کند، می‌گوید: تولید کالای ایرانی، وقتی بازار فروشی وجود ندارد تنها باعث ورشکستگی کارخانه‌ها و کارگاه‌هاست. علی می‌افزاید: اگر به تولیدات بومی خود اعتماد کنیم موفق هستیم و معضل بیکاری در استان کم خواهد شد. وی در ادامه به سنگ‌اندازی‌ها در مسیر تولیدکنندگان اشاره می‌کند و می‌گوید: در کرمانشاه تولیدکننده کم نیست اما بوروکراسی‌های خسته‌کننده و طولانی انگیزه کار را از تولیدکننده می‌گیرد.
از طرفی نیز تولیدکننده‌ها باید کالایی تولید کنند که فرامرزی باشد، یعنی زاویه نگاه تولیدکننده تنها به فروش داخلی نباشد تا بتواند در عرصه تجاری خارجی نیز رقابت کند. وی می‌افزاید: حمایت‌های دولتی از تولیدکننده کرمانشاهی در حد شعار است. تولیدکنندگان کرمانشاهی با وجود تولیدات از کمترین حمایت‌ها برخوردارند. مردم نیز باید حمایت کنند. ما محصول باکیفیت کرمانشاهی نمی‌خریم اما وقتی همان محصول را با همان کیفیت در قالب بسته‌بندی به یک برند دیگر تحویل می‌دهیم با رقم بالاتر، بازار کرمانشاه بیشتر خواهان آن است.
یکی از صاحبان کارخانه‌های تولیدی نیز با انتقاد از عملکرد بانک‌ها در برابر تولیدکنندگان می‌گوید: نگاه بانک‌ها به تولیدکننده ظالمانه است. تا زمانی که سودهای بانکی برای تولیدکنندگان تک‌رقمی نشود، کارگاه‌ها و کارخانه‌ها ما زیر بار قرض هستند و نمی‌توان انتظار معجزه رشد را داشت. وی به مشکل بازاریابی در عرصه تجاری و فروش محصولات داخلی اشاره می‌کند و می‌گوید: بازاریابی یک علم است و تولیدکننده‌های داخلی برای این‌که بتوانند ادامه دهند و رقابت کنند باید به این مقوله بی‌توجه نباشند.
- حضور ۱۰۰ واحد تولیدی استان در نمایشگاه
مدیر روابط عمومی نمایشگاه بین‌المللی کرمانشاه از حضور ۱۰۰ واحد تولیدی داخل استان در این نمایشگاه می‌گوید و اضافه می‌کند: این نمایشگاه در فضایی حدود ۳ هزار مترمربع برپا شده است. «حامد وفاپور» می‌افزاید: این واحدها در بخش‌های مختلف محصولات غذایی، صنعتی، کشاورزی، ساختمانی از جمله مواد غذایی، شوینده، محصولات کشاورزی، خودرو و برق، صنایع دستی، فرش و پوشاک حضور دارند و به معرفی ظرفیت‌های تولیدی خود پرداخته‌اند.