به گزارش ایلنا، بیش از یک هفته از دزدیده شدن زنجیر بست نشینی مسجد حکیم اصفهان (جیر جیر) می‌گذرد و فریدون الهیاری، مدیرکل اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان اصفهان، با تایید دزدیده شدن این زنجیرها از نبود اطلاعات تکمیلی در این خصوص خبر می‌دهد.
او در این باره گفت: با توجه به آنکه مسجد حکیم اصفهان یکی از مساجدی است که هیات امنایی اداره می‌شود و در اختیار سازمان میراث‌فرهنگی قرار ندارد، از این رو درجریان جزییات آن نیستیم اما این روزها یگان حفاظت میراث فرهنگی اصفهان درصدد بررسی و پیگیری دزدیده شدن زنجیرهای در ورودی مسجد حکیم است.
مسجد حکیم یا مسجد جورجیر از مساجد چهارایوانی مربوط به پایان دوره صفوی در منطقه قدیمی باب‌الدشت اصفهان در انتهای بازار رنگرزان جای گرفته. این مسجد و در دورهٔ شاه عباس دوم به دست پزشک او حکیم محمد داوود در محل ویرانه‌های مسجد جامع دیلمی جورجیر یا مسجد صاحب اسماعیل بن عباد از قرن چهارم هجری بنا شده‌است.
کتیبه‌های سردرها و ایوان‌های داخل این مسجد به سال‌های ۱۰۶۷ تا ۱۰۷۳ هجری قمری مورخ است و آنها را محمدرضا امامی خوشنویس معروف عصر صفویه نوشته است
این مسجد، چند ورودی اصلی دارد. سردر شرقی به شکل پنج ضلعی، با دو سکو در دو طرف، کتیبه‌ای با اشعار فارسی، مقرنس کاری در قوسِ سردر، و دو پشت‌بغل مزین به خط بنّایی کاشی‌کاری‌شده‌است. سردر غربی با مقرنس گچی ساده در قوس، در انتهای کوچه‌ای بن‌بست قرار دارد و به خیابان حکیم راه می‌یابد و نزدیک به در جورجیر است. سردر شمالی با انواع کاشی‌کاری و آجرکاری و دو سکو در دو طرف، ایوان کوچکی به عرض مدخل با طراحی زیبا، در بالای در ورودی دارد که به حجره‌ای راه می‌یابد. در بالای حجره دو پشت‌بغل و در قوسِ ایوان، مقرنس با پوشش کاشی‌کاری مَعْقَلی دیده می‌شود.
سردر جرجیر فاقد زنجیر بست نشینی بود و تنها ورودی مسجد که دارای زنجیرهای بست نشینی بود نیز این روزها دیگر این زنجیرهای تاریخی را ندارد. گفته می‌شود این زنجیرها در زیبایی و ظرافت بینظیر بودند و روی آنها مملو از جزییات و پرداخت‌های ظریف و نقوش بسیار زیبا بود.
همچنین به گفته شاهدان، چند سال پیش نیز برای دزدیدن این اثر اقدام شده بود و حتا قیچی‌های آهن بری برای بریدن آن به مکان مسجد برده شده بود که در نهایت موفق به دزدی نشده بودند اما جای قیچی‌ها روی این زنجیرها باقی مانده بود، آنگونه که مشخص است اینبار موفق شدند تا این زنجیرهای تاریخی را بدزدند.
هرچند برخی از کارشناسان معتقد هستند قدمت این زنجیرها به دوره شاه عباس دوم و دوره صفوی بازمی‌گردد اما الهیاری معتقد است: قدمت این زنجیرها به دوره متاخر بازمی‌گردد.