اینطور به نظر می‌رسد که تراکتوری‌ها مربی ترک محبوب‌شان را پیدا کرده‌اند و فعلا آقا مصطفی هم از همه چیز در تبریز راضی است. انتظار می‌رود مثل گذشته تیم او نمایشی تهاجمی داشته باشد و هواداران فوتبال را به وجد بیاورد؛ مخصوصا شبیه چیزی که در لیگ ششم در پرسپولیس دیوانه‌وار آن روزها دیدیم. دنیزلی همچنین یک مربی بی‌باک است که فلسفه‌های خاص خودش را در فوتبال دارد.
همیشه از او جمله‌ای معروف نقل می‌شود با این مضمون که «شروع یک بازی مهم است، اما پایان آن مهم‌تر است. شروع یک تورنمنت مهم است، اما پایان آن مهم‌تر است. » با همین فلسفه هم بود که افندی بازگشت‌های زیادی را در دوران مربیگری‌اش رقم زد و مثلا در هفتادوچهارمین داربی تهران به آن شکل خیره‌کننده استقلال را به زانو در آورد.
حالا هم یکی از همین جملات از قول دنیزلی نقل شده است. سرمربی تراکتور دیروز در مصاحبه‌ای گفته: «هیچ تیمی در هفته دهم قهرمان نمی‌شود، مهم هفته آخر است». دنیزلی راست می‌گوید، اما او باید این نکته را در نظر بگیرد که بالاخره اینجا ایران است و تحمل مردم و رسانه‌ها زیاد نیست. همین پارسال مالک تراکتورسازی ۳ سرمربی عوض کرد که دو تا از آنها آدم‌های اسم و رسم‌داری مثل جان توشاک و جرج لیکنز بودند.
بنابراین دنیزلی برای پیاده کردن تفکراتش در تراکتورسازی خیلی وقت ندارد و هر چه زودتر باید نتایج خوب را هم به ارمغان بیاورد. نکته دوم اما کلیدی‌تر است. افندی در حالی به درستی از اهمیت هفته پایانی رقابت‌ها سخن گفته که اساسا خودش آدم کم‌حوصله‌ای است و شاید هفته آخر اصلا در تراکتورسازی نباشد! آقا مصطفی لیگ پنجم در یک‌قدمی قهرمان کردن پاس تهران بود که با مدیران وقت پاس تهران به مشکل خورد.
در نتیجه او هفته آخر با پاس به اصفهان نرفت، این تیم مغلوب ذوب‌آهن شد و امیر قلعه‌نویی اولین قهرمانی‌اش در فوتبال ایران را با استقلال به دست آورد. همچنین دنیزلی هفته آخر لیگ یازدهم حوصله نداشت با پرسپولیس به اهواز برود؛ بنابراین زودتر از موعد به ترکیه برگشت و هدایت سرخ‌پوشان را در بازی تشریفاتی با فولاد به محسن عاشوری سپرد.
با این اوصاف دنیزلی از بین ۳فصلی که در ایران بوده، در ۲فصل با وجود تعهد حاضر نشد هفته آخر روی نیمکت تیم‌هایش بنشیند، حالا خدا به داد تراکتورسازی برسد که کلا نرخ عزل و نصب و آمد و شد در آن بسیار بالا است. بله آقا مصطفی؛ هفته آخر مهم‌ترین هفته است، مشروط بر اینکه خودت هم باشی!