به گزارش پایگاه ایرنا، بیشتر پلاستیکها هرگز به طور کامل تجزیه نمیشوند بلکه فقط به قطعات کوچکتری به نام میکروپلاستیکها (ذراتی با عرض ۵ میلیمتر یا کوچکتر) تکه تکه میشوند. اکنون میکروپلاستیکها را در هر گوشهای از جهان میتوان یافت.
البته برای پرداختن به مشکل آلودگی پلاستیکی لازم است که تولید پلاستیک محدود شود اما مبتکران همچنین در حال کشف روشهایی برای تمیز کردن پلاستیک و میکروپلاستیکهای موجود در اقیانوس هستند.
اکنون محققان در مطالعه جدیدی که در مجله Matter منتشر شده است، نوع جدیدی از نانو فناوری ابداع کردهاند که میتواند در این زمینه کمک کننده باشد.
محققان خاطر نشان کردند: با وجود این که این روش هنوز در مراحل ابتدایی قرار دارد اما این مطالعه راهحل محتملی برای مقابله با این مشکل جهانی ارائه میدهد.
فناوری نانو به هر چیزی کوچکتر از یک میلیاردم متر (نصف عرض یک تار موی انسان) اشاره میکند. در این مورد محققان نانولولههای میکروسکوپی از جنس کربن ساختند و آن را به شکل فنر درآوردند و به همین دلیل آنها را «نانو سیمپیچ» نامیدند.
این لولهها با نیتروژن و یک فلز مغناطیسی به نام منگنز پوشیده میشوند. این دو ترکیب شیمیایی در تعامل با نانو سیم پیچها، مولکولهای اکسیژن بسیار واکنشپذیری تولید میکنند که به نوبه خود به میکروپلاستیکها حمله میکنند. این رویه قطعات پلاستیکی را به ترکیبات بیضرر نمک، دی اکسید کربن و آب تبدیل میکند.
محققان در آزمایش، نانو سیم پیچها را به نمونههای آب آلوده به آلایندههای میکروپلاستیک اضافه و یک کاهش ۳۰ تا ۵۰ درصدی را در میکروپلاستیکها در یک مدت زمان ۸ ساعته مشاهده کردند. محققان سپس برای استفادههای بعدی از این نانوسیم پیچها، آنها را بهراحتی با استفاده از آهنربا از آب بیرون آوردند.