منشا این تصور به سخنان روز دوشنبه حسن روحانی، رئیس‌جمهور ایران بازمی‌گردد که گفت: «اگر من بدانم در جلسه‌ای با کسی ملاقات کنم، مشکل کشورم حل می‌شود، دریغ نخواهم کرد؛ زیرا اصل، منافع ملی کشور است. » در همان روز امانوئل مکرون و دونالد ترامپ، روسای جمهور آمریکا و فرانسه در کنفرانس خبری مشترک خود اظهاراتی را مطرح کردند که احتمال مذاکره یا ملاقات میان مقامات ایران و آمریکا را تقویت کرد.
مکرون در این نشست گفت: «رئیس‌جمهور ایران را ترغیب کرده‌ام که با دونالد ترامپ بر سر میز مذاکره بنشیند تا تنش میان ۲ کشور از میان برود. » وی در عین حال گفت که به دستیابی به یک توافق میان دوطرف بسیار امیدوار است. رئیس‌جمهور آمریکا نیز در پاسخ به این سؤال که آیا حاضر است با رئیس‌جمهور ایران دیدار کند، گفت: «اگر شرایط فراهم باشد، مطمئنا با این دیدار موافقت می‌کنم. » ساعاتی پس از این سخنان بود که رئیس‌جمهور ایران در اظهاراتی گفت: «اگر کسی بخواهد با حسن روحانی عکس بگیرد، این کار امکان‌پذیر نیست؛ مگر آنکه روزی از تمام تحریم‌های ظالمانه دست بردارد. »
این اظهارات از سوی رئیس‌جمهور ایران طبیعی بود. سخنان پیشین روحانی نیز حامل پیام ملاقات و مذاکره با ترامپ نبود؛ چراکه ۲ کشور اساسا به یکدیگر اعتماد ندارند. این دیوار بی‌اعتمادی طی ۲ سال گذشته هم ضخیم‌تر و هم بلندتر شده است و علت اصلی این وضعیت نیز اقدام نپخته و اشتباه محاسباتی ترامپ در خروج از برجام بود. ایران از آن جهت تن به برجام داد که تمایلی نداشت در مسیر کره‌شمالی گام بگذارد. ایران به‌دنبال آن بود که با کمک جامعه جهانی و هنجارهای بین‌المللی به دستاوردهای قانونی هسته‌ای کشور دست پیدا کند اما متأسفانه ترامپ با اقدام نسنجیده خود، اندک اعتمادی را که در پی برجام ایجاد شده بود، از بین برد.