اینجا سرزمین اشتباهات ساده است؛ اشتباهاتی بسیار پیش پاافتاده که در کمال شگفتی تکرار هم می‌شوند. وقتی کمال کامیابی‌نیا طولانی‌ترین تعطیلی قبل از فصل تاریخ لیگ برتر را از دست داد و به جای جراحی در بازه زمانی سه ماهه پیش از مسابقات ناچار شد درست قبل از هفته اول عمل کند، خیلی‌ها از او ایراد گرفتند. کتف کمال مشکل داشت؛ به‌طوری که مرتب نیاز به جاانداختن داشت. او تصور می‌کرد می‌تواند کج‌دار و مریز با این شرایط جلو برود، اما کالدرون که یک مربی حرفه‌ای است، جلوی شاگردش ایستاد و ناچارش کرد جراحی کند.
به این ترتیب کمال بیش از ۳ماه از میادین دور خواهد بود و احتمالا همه مسابقات نیم‌فصل، ازجمله داربی تهران را از دست می‌دهد. حالا اما خبر می‌رسد هم‌پستی او یعنی فرشید باقری هم شرایط مشابهی دارد. فرشید که برخی از مسابقات پایان فصل گذشته را به‌خاطر مصدومیت از ناحیه مچ پا از دست داد، از همان زمان در جریان ضرورت عمل جراحی قرار گرفت اما مثل کامیابی‌نیا تلاش کرد خودش را با تمرینات تخصصی و تقویت عضله مصدوم به داربی برساند. خیال او هم ظاهرا عبث بوده و پس از مصدومیت تکراری در بازی با فولاد، حالا این بازیکن به‌احتمال فراوان ناچار است زیرتیغ برود؛ آنچه او را چندین‌ماه خانه‌نشین می‌کند و طبعا تقابل روز آخر تابستان با پرسپولیس را هم از کف این بازیکن می‌برد.
- داربی، پرریسک‌تر می‌شود
اتفاقی که الان افتاده این است که پرسپولیس و استقلال اصلی‌ترین هافبک‌های دفاعی‌شان را برای بازی مقابل هم از دست داده‌اند. باز وضع استقلال بهتر است و این تیم اگر در اندیشه ارائه فوتبال تدافعی باشد، می‌تواند از نفراتی مثل علی کریمی، مسعود ریگی و آرش رضاوند در میانه میدان استفاده کند، هرچند حضور فرشید باقری می‌توانست کمربند میانی این تیم را محکم‌تر کند. قصه پرسپولیس اما فرق می‌کند و این تیم در غیاب کامیابی‌نیا، فقط احمد نوراللهی را در اختیار دارد.
بازی با فقط یک هافبک دفاعی مثل احمد که او هم ذاتا خصوصیات تهاجمی دارد، باعث می‌شود ساختار دفاعی سرخ‌ها شکننده شود؛ آنچه در دقایقی از بازی با تراکتورسازی هم کاملا مشهود بود. تازه هواداران باید دعا کنند تا روز داربی برای نوراللهی اتفاقی رخ ندهد، وگرنه وضعیت این پست پیچیده‌تر هم خواهد شد. در مجموع به‌نظر می‌رسد غیبت کمال و فرشید باقری، حجم اشتباهات مرکز زمین را بالاتر ببرد و باعث جذابیت بیشتر این مسابقه شود. هرچند همیشه این احتمال پررنگ هم وجود دارد که داربی تهران قربانی ترس تیمی و احتیاط ناخودآگاه بازیکنان دوتیم شود.