در این میان ایالات متحده آمریکا و اکثر کشورهای اروپایی که بارها و بارها از اعلام استقلال کوزوو استقبال کرده بودند این روزها در حال تغییر ساختار دیپلماسی خود با کوزوو هستند چرا که از این پس مراوده با کشور تازه متولد اروپای شرقی آداب و مراسم خاص خود را دارد.
کوزوو در سال‌های اخیر مسیری را طی کرد که هم اکنون بسیاری از مناظق ناراضی از تمهیدات سیاسی کشورهای جهان به خصوص خاورمیانه و ایالت های تحت پوشش اتحاد جماهیر شوروی سابق در پیش دارند. تنش های کنونی در آبخزیه، آستیای جنوبی، ترک های شمال قبرس ، کردهای عراق و ... همگی همه روزه در صدر اخبار جهان جای دارند و سیاستمداران را در روزشماری تولد کشوری تازه نگاه داشته است.
کوزوو بالاخره با حمایت و پشتیبانی گسترده آمریکاییان و همتایان اروپایی آن استقلال یافت و به رغم تمامی تهدیدهای دولتمردان صرب در قطع ارتباط سیاسی و اقتصادی با کشورهای حامی کوزوو آنها به شدت کوزوو را زیر سایه حمایت خود گرفته اند.
اما در این میان برای بسیاری از مردمان جهان جای سوال بزرگی وجود دارد؛ آیا 40 سال جنگ در میان فلسطینیان و نیروهای اسراییلی هیچ زمینه ای برای دخالت مجامع بین‌المللی در تعیین تکلیف مردمان دل خسته این سرزمین ندارد؟
دولتمردان غربی که لزوم اعلام استقلال هر سرزمینی را ملزم به احراز 90 درصد تمایل مردمان ساکن در آن و همچنین اعلام رسمیت از سوی کشورهای مختلف جهان نام می برند چگونه است که برای مردمان فلسطین کاری از پیش نمی برند؟ اسراییل که به رغم تمامی نفوذ سیاسی و مالی مقامات آن در پیکره نظام آمریکاییان هنوز نتوانسته است خود را به عنوان کشوری مستقل به ثبت برساند چه طور با مجوز همتایان غربی سعی در فرونشاندن مردمان فلسطین دارد؟
کوزوو در همهمه و تهدید سران روسی و صرب استقلال پیدا کرد در حالی که به زعم اروپاییان و آمریکا برای اعلام این استقلال هیچ نیازی به توافق دولت صربستان نیست. در حالی که اعلام استقلال فلسطین در 15 نوامبر 1988 میلادی از سوی کشورهای غربی با واکنش بسیاری همراه شد.
در آن سالها آنها که همواره خود را در مسند مجمع قانون گذار بین‌المللی دیده‌اند از تایید استقلال فلسطین سر باز زدند و کار را به تایید صرفا 100 کشور جهان سپردند. در آن هنگام توجیه آنها در عدم به رسمیت شناختن فلسطین نارضایتی مسوولان اسراییلی بود که باید برای رسمیتی جهانی به آن توجه می شد. عنوان "استقلال نمایشی" تنها واکنشی بود که غرب در برابر اعلام استقلال فلسطین ابراز داشت.
برای آمریکا و دیگر کشورهای اروپایی استقلال فلسطین به هر نحوی چه واقعی و چه نمادین صرفا طی گفت و گو در شرایطی نابرابر قابل تصور است که ورطه آناپولیس و ناکامی درآن خود گویای رویکرد ناشایست آنهاست. چه گونه است که کشورهای غربی انتظار 9 ساله مردمان کوزوو را با وجود حمایت های بی قید و شرط سازمان ملل متحد زمانی طولانی و طاقت فرسا برای آنها تلقی می کنند که با اعطای امتیاز استقلال باید به آن توجه می شد اما صبر و بردباری 40 ساله فلسطینیان را به فراموشی سپرده اند!
همشهری امارات به نقل از عرب نیوز