و مو را از ماست بکشی
می‌دانم
بدی را
اگرچه به‌قدر ذره، می‌بینی
و خوبی را
اگرچه بسیار کوچک
به حساب می‌آوری
و ده‌چندان پاداش می‌دهی
* * *
خدایا
دوستت دارم
می‌دانم
که هم‌زمشان
هم بسیار مهربانی
چندان که
مهربانی‌ات جهان را در بر گرفته
و این‌همه مهربانی
سخت در باور آدمی می‌گنجد
و هم بی‌اندازه دقیقی
چنان‌که نمی‌پذیری
هیچ حقی ضایع شود
می‌دانم که باورش سخت است
هم‌زمان این‌همه
سخت‌گیری و بخشندگی
فقط تویی
که چنینی
فقط تویی
که می‌توانی
بهار و پاییز را با هم بیامیزی
و در محرم
با این‌همه غم
جهانی، زیبایی بسازی.