روز بزرگ برای آقای بازیگر

در دوره‌ای که بازیگران سینما یا از سالن‌های کشتی و کشتی‌کج بیرون می‌آمدند یا به واسطه حضور در کافه‌های آن سال‌ها، چند نفر از جوان‌های اداره مرکزی تولید تئاتر وارد سینما شدند که انتظامی از بین آنها، هم از همه معروف‌تر است و هم محبوب‌تر.
انتظامی در ابتدای حضورش در سینما در فیلمی ایفای نقش کرد که هنوز هم از بهترین فیلم‌های تاریخ سینمای ایران است. البته در کارنامه بازیگری انتظامی از این دست فیلم‌ها کم نیست. او «مش حسن» را در فیلم «گاو» بازی کرد. همکاری او با دو تن از بهترین کارگردانان سینمای ایران یعنی داریوش مهرجویی و علی حاتمی، ثمرات فراوانی برای سینما داشت. اجاره‌نشین‌ها، گاو، آقای هالو، حاجی واشنگتن و... نمونه‌های شاخص حضور انتظامی در سینمای ماست.
عزت انتظامی حالا یکی از مفاخر هنر کشور ماست که با وجود هشتاد و سه سال سن، هنوز هم برای سینما بازی می‌کند و در برخی از امور مدیریت هنری نیز مشارکت می‌کند. او آنقدر دوست‌داشتنی و قدرتمند خود را به عنوان بازیگر در فیلم‌های سینمایی اثبات کرد که لقب «آقای بازیگر» را برایش برگزیدند و او را چند سالی است که با این عنوان می‌شناسند. «آقای بازیگر» در طول حیات هنری‌اش، تاکنون – که امید داریم پابرجا بماند – نقش‌های ماندگاری را ایفا کرده است؛ تصویری که او از خان مظفر در هزاردستان ساخت یا ناصرالدین شاه قاجار را که ما به محض شنیدن نامش تصویر انتظامی را به یاد می‌آوریم. او غنیمتی است برای سینمای ما و لازم که عزیزش بداریم.
سینمای ما هیچ‌وقت تصویر رویایی بازیگر را در ذهن‌ها نساخت. درست که بازیگر قدرتمند در سینمایمان شاید کم، ولی داشته‌ایم، اما هیچ‌کدام به اندازه انتظامی برایمان نوستالژیک و رویایی نیستند. ما پرویز فنی‌زاده را دوست داریم، خاطره فردین در گنج قارون و دیگر فیلم‌هایش برایمان شیرین است اما مرور تصویر انتظامی در ذهنمان تحسین به دنبال دارد و تمجید.
ششم مهرماه برای انتظامی و برای ما روزی به‌یادماندنی است؛ روزی که در محل سازمان علمی و فرهنگی ملل متحد – یونسکو – از او تجلیل خواهد شد. خبر برای ما خوشحال‌کننده بود و امید که برای استاد هم همین‌طور باشد. متولد سی و یکم خرداد که حالا وارد دهه نهم زندگی‌اش شده، آنقدر اعتبار دارد که یونسکو از او تقدیر و تجلیل کند. حتم بدانیم که این‌گونه مراسم، افتخارش برای همه ماست.