دو رایچ کمک‌کننده به ترک سیگار داروهای وارنیکلین (Varenciline) و بوپروپیون (Bupropion) هستند که با تجویز پزشک به کار می‌روند.
۱- وارنیکلین
وارنیکلین از یک طرف اشتیاق فرد برای نیکوتین یعنی ماده اعتیادآور سیگار را کاهش می‌دهد و از طرف دیگر سیستم پاداش مغز را که باعث ادامه رفتار سیگار کشیدن می‌شود، مهار می‌کند.
در حال حاضر این دارو موثرترین دارو برای کمک به ترک اعتیاد به سیگار است. پزشک معمولا تجویز این دارو به میزان یک تا دو قرص یک تا دو هفته پیش از هنگامی که فرد قصد دارد سیگار را کنار بگذارد، شروع می‌کند و دوره درمانی معمولا ۱۲ هفته و گاهی بیشتر به طول می‌انجامد.
وارنیکلین داروی به طور کلی بی‌خطری است، اما در افراد زیر ۱۸ سال، زنان باردار و شیرده و افراد دچار نارسایی کلیه نباید تجویز شود.
عوارض جانبی این دارو که ممکن است در درصدهایی از افراد بروز کند شامل تهوع، اشکال در خواب، خشکی دهان، اسهال یا یبوست، سردرد، خواب‌آلودگی و سرگیجه است. اگر عوارض جانبی دارو برایتان آزارنده باشد، باید به پزشکتان اطلاع دهید.
وارنیکلین ممکن است به مقدار اندکی خطر مشکلات قلبی- عروقی مانند حمله قلبی را افزایش دهد، بنابراین اگر در ضمن مصرف آن علائم مشکل قلبی مانند احساس درد یا فشار در قفسه سینه، تنگ نفس، درد عضلات پشت ساق هنگام راه رفتن یا ضعف و بیحسی ناگهانی و اشکال در صحبت کردن در شما بروز کرد یا علائم قلبی پیشین‌تان بدتر شد، فورا با پزشک تماس بگیرید.
اگر خودتان یا اطرافیانتان این دارو را مصرف می‌کند و این علائم در شما بروز کرد، نیز باید فورا با پزشکتان تماس بگیرید:
- احساس اضطراب و عصبی بودن.
- احساس تشویش و نگرانی.
- احساس افسردگی یا خشم.
- تغییرات احساسی یا رفتارهای غیر معمول.
- داشتن افکار خودکشی یا افدام به خودکشی.
همچنین اگر سابقه بیماری روانی دارید، قبل از تجویز این دارو باید به پزشکتان اطلاع دهید.
۲- بوپروپیون
بوپروپیون دارویی است که در اصل یک داروی ضد افسردگی است، اما بررسی‌ها نشان داده‌اند که به ترک سیگار و کاهش اشتیاق به سیگار هم کمک می‌کند و علائم ترک را تسکین می‌دهد.
شیوه تاثیر بوپروپیون دقیقا معلوم نیست، اما احتمالا بر بخش‌های از مغز که در اعتیاد دخیل هستند، اثر می‌گذارد.
تجویز بوپروپیون را هم پزشک معمولا به میزان یک تا دو قرص در روز شروع می‌کند و در این مورد هم باید مصرف آن را یک تا دو هفته پیش از کنار گذاشتن سیگار آغاز کرد. دوره درمانی با این دارو ۷ تا ۹ هفته طول می‌کشد و همراه کردن با درمان‌های جایگزینی نیکوتین مانند آدامس‌ها یا برچسب‌های پوستی نیکوتین‌دار احتمال موفقیت آن را بالا می‌برد.
بوپروپیون می‌تواند علائم دوره ترک مانند میل شدید به سیگار کشیدن، اشکال در تمرکز و احساس اندوه یا افسردگی را کاهش دهد.
بوپروپیون هم برای اغلب افراد بی‌خطر است، اما در افراد زیر ۱۸ سال، خانم‌های باردار و شیرده، افراد مبتلا به صرع، اختلال دوقطبی، اختلالات خوردن مانند بی‌اشتهایی یا پراشتهایی عصبی نباید تجویز شود.
عوارض جانبی بوپروپیون شامل خشکی دهان در ۱۰ درصد افراد و اشکال در به خواب رفتن است که برای حل آن می‌توانید دوز شبانه دارو بعدارظهر (دست کم ۸ ساعت پس از دوز اول صبحگاهی) مصرف کنید.
در موارد نادری (کمتر از ۱۰ درصد افراد) ممکن است عوارضی مانند سرگیجه، اختلال در تمرکز، احساس تهوع، اضطراب، یبوست، لرزش دست و دانه‌های پوستی رخ دهند.
بوپروپیون همچنین اندکی خطر حمله تشنجی را به خصوص در افرادی که سابقه تشنج دارند، افزایش می‌دهد.