به گزارش ایسنا به نقل از دیلی میل، پژوهشگران تکنیک جدیدی را توسعه داده‌اند که دوربین‌های پهپادها را قادر می‌سازد پس از حوادث بتوانند بازماندگان را از متوفی‌ها تشخیص دهند.
سیستم این پهپاد به گونه‌ای است که می‌تواند تصاویر بسیار زیادی را در مدت کوتاه و از فاصله حدود ۸ متری ثبت کند و سپس با بررسی حرکات قفسه سینه افراد که نشان‌دهنده ضربان قلب و ضربان تنفس آنها است، دریابد کدام فرد زنده و کدامیک جان خود را از دست داده است.
این تحقیق که در نوع خود بسیار منحصر به فرد است توسط تیمی از پژوهشگران دانشگاه استرالیا جنوبی (University of South Australia) و دانشگاه فنی میانه (Middle Technical University) در بغداد انجام شده است. طی آن پژوهشگران اظهار کردند تا زمانی که قسمت جلو یک بدن انسان قابل رویت باشد ما توسط دوربین‌های پهپاد و تصاویر می‌توانیم دریابیم که آیا آن فرد زنده است یا خیر.
پروفسور جاوان چاهال (Javaan Chahal) با همکاری دانشگاه استرالیا جنوبی پیش از این مطالعه نیز نشان داده بود که یک دوربین می‌تواند ضربان قلب و تنفس را اندازه‌گیری کند اما با این حال این امر محدودیت‌های خاص خود را داشت اما در آخرین تلاش، این پژوهشگران موفق به توسعه دوربینی شدند که با تعبیه آن بر روی پهپاد می‌توان با ثبت تصاویر از افراد و سپس تجزیه و تحلیل تصاویر دریافت آیا افراد زنده هستند یا خیر.
چاهال گفت: طی این مطالعه ما ۸ فرد را که نیمی از آنها مرد و نیمی دیگر زن بودند مورد بررسی قرار دادیم و توانستیم حرکت قفسه سینه آنها را در همه حالت‌های مختلف که روی زمین دراز کشیده بودند مورد بررسی قرار دهیم.
پهپادهای ما می‌توانند در روز با فاصله ۸ متری از افراد فیلم یا تصاویری را ثبت کنند و سپس ما با بررسی این داده‌ها دریابیم آیا افراد زنده هستند یا خیر. حرکت قفسه سینه به دلیل فعالیت قلبی ریوی برای افراد زنده مستقیماً باعث تغییر در مقادیر شدت بازتاب در توالی تصویر می‌شود. برای تشخیص این حرکت، چندین تکنیک پردازش تصویر و فیلم در این کار استفاده شده است تا به طور خودکار تصاویر و فیلم‌ها را آنالیز کند.
این تیم دریافتند که این دوربین‌ها قادر به تعیین انسان زنده از اجساد متوفی با دقت صد درصد هستند.
این فناوری می‌تواند به پژوهشگران کمک کند تا به درستی افرادی که در مناطق بحران‌زده و درگیر جنگ زندگی می‌کنند و از برخی اتفاقات جان سالم به در برده‌اند و در قید حیات هستند را از دیگر افراد که جان خود را از دست داده‌اند، شناسایی کنند.
چاهال در انتها افزود: این سیستم برای بسیاری از موقعیت‌ها از جمله افراد زلزله و سیل‌زده، افراد حاضر در وقوع بلایای هسته‌ای مانند فوکوشیما، انفجارهای شیمیایی، جنگ زیستی، تیراندازی‌های جمعی و مکان‌هایی که هواپیما در منطقه دوردست سقوط کرده باشد، ایده‌آل است.