به گزارش همشهری آنلاین به نقل از گاردین، «بن-هور» به کارگردانی ویلیام وایلر در ۱۹۵۹ با ۱۵ میلیون دلار گران‌ترین فیلم تاریخ بود و بزرگ‌ترین دکورهای تاریخ هالیوود را داشت. استودیو مترو گلدوین مه‌یر به اندازه هزینه تولید برای بازاریابی و اکران آن خرج کرد و تماشاگران هم با هجوم بردن به سینماها نشان دادند این اثر حماسی را جدی گرفته‌اند.
«بن-هور» در اکران عمومی حدود ۱۵۰ میلیون دلار فروخت تا پس از «بر باد رفته» دومین فیلم پرفروش تاریخ باشد. بعد نوبت به فصل جوایز سینمایی رسید و آکادمی اسکار ۱۱ جایزه از جمله جوایز بهترین فیلم، بهترین کارگردان، بهترین بازیگر مرد (چارلتن هستن) و بهترین بازیگر مرد مکمل (هیو گریفیث) را به آن اهدا کرد؛ رکوردی که چند دهه پابرجا ماند تا «تایتانیک» جیمز کامرون و «ارباب حلقه‌ها: بازگشت پادشاه» ساخته پیتر جکسن با آن برابری کردند.
هر چند «بن-هور» در زمان خود قدر دید و بر صدر نشست اما آیا امروز هم احترام و جایگاه گذشته را دارد؟ «بعضی‌ها داغش را دوست دارند» بیلی وایلدر، «شمال از شمال غربی» آلفرد هیچکاک و «۴۰۰ ضربه» فرانسوا تروفو گرچه هرگز به اندازه «بن-هور» تحویل گرفته نشدند، بسیار بهتر از بسیاری از فیلم‌های امروز هستند. شاید بتوان فیلم حماسی وایلر را اوج سینمای کلاسیک در یک دوره دانست اما جایگاه آن در گذر زمان نه‌تنها بهتر نشده که ثابت هم نمانده است.
بی‌تردید تاثیرگذارین صحنه «بن-هور» آن ۹ دقیقه صحنه ارابه‌رانی و رقابت شدید و سخت میان سواران است؛ صحنه‌ای که بسیاری از دوستداران سینما بارها و بارها دیده‌اند. اگر از همان علاقه‌مندان درباره دیگر صحنه‌های یک فیلم ۲۱۲ دقیقه‌ای پرسیده شود، چند نفر می‌توانند پاسخ بدهند؟ «بن-هور» جز ارابه‌رانی، حدود ۲۰۰ دقیقه دیگر دارد که کمتر در یادها مانده و به فراموشی سپرده شده است.
همزمان با اوج گرفتن بازسازی فیلم‌های مهم تاریخ سینما، «بن-هور» هم بی‌نصیب نماند و نسخه‌ای تازه از آن سه سال پیش در سالگرد اکران فیلم اصلی بر پرده سینماها رفت. «بن-هور» با ۱۰۰ میلیون دلار تولید شد و فقط ۲۶ میلیون دلار در آمریکا فروخت تا یک ضرر هنگفت ۴۸ میلیون دلاری روی دست MGM بگذارد.