به گزارش همشهری آنلاین به نقل از نیویورک تایمز، این ستاره که نام S5-HVS1 را بر آن گذاشته‌اند، در حال حاضر ۲۹۰۰۰ سال نوری با کره زمین فاصله دارد و در آسمان جنوبی از میان صورت فلکی درنا (کهکشان گروس) در حال حرکت است. این ستاره به سوی تاریک‌ترین و متروک‌ترین اعماق فضای بین کهکشانی می‌رود.
این ستاره گریزان را گروهی بین‌المللی از ستاره‌شناسان به رهبری تینگ لی از رصدخانه کارنگی شناسایی کردند. آنان با استفاده از تلسکوپی در استرالیا در «بررسی طیف‌سنجی جریان ستاره‌ای جنوبی» این ستاره جدید را کشف کردند. این ستاره از لحاظ جرم دو برابر خورشید ما و ۱۰ بار درخشنده‌تر از آن است.
این ستاره‌شناسان با استفاده از داده‌های به دست آمده از سفینه فضایی «گایا» از سازمان فضایی اروپا که موقعیت‌ها و حرکات حدود ۱.۳ میلیارد ستاره را در کهکشان راه شیری ترسیم کرده است، مسیر قبلی این ستاره را تا مرکز کهکشان ردیابی کردند.
مرکز کهکشان راه‌شیری محل سیاهچاله‌ای به نام سیگیتاریوس *A است که نیروی گرانشی عظیمی با جرمی ۴ میلیون برابر خورشید ما دارد.
فرضیه این ستاره‌شناسان این است که این ستاره گریزان زمانی بخشی از یک سیستم ستاره‌ای دوگانه بوده است که بیش از حد به این سیاهچاله نزدیک شده بود. یکی از این ستاره‌ها به درون سیاهچاله فروافتاد و دیگری با سرعتی سرسام‌آور بوسیله آن به بیرون پرتاب شد.
این «رقص گرانشی» سه‌بعدی برای نخستین بار در سال ۱۹۸۸ بوسیله جک هیلز، نظریه‌پرداز در آزمایشگاه ملی لوس‌آلاموس پیش‌بینی شده بود.
لی و همکارانش می‌گویند این رقص با ستاره S5-HVS1 حدود ۵ میلیون سال پیش شروع شد و تخمین می‌زنند که حدود ۱۰۰ میلیون سال دیگر طول بکشد تا این ستاره کاملا از کهکشان راه شیری خارج شود