به گزارش هشهری آنلاین، عباس عبدی در ادامه یادداشت دو روز پیش خود درباره عملکرد شورای نگهبان و پاسخ به این شورا در روزنامه اعتماد نوشت: اگر شورای نگهبان در برابر افکار عمومی و نخبگان حقوق به معنای واقعی پاسخگو بود، سخنگوی سابق آن چرا نتوانست به کار خود ادامه دهد و استعفا داد؟ چون قادر به دفاع از برخی از تصمیمات شورا نبود و حاضر به توجیه هم نبود.
شورای نگهبان مهم‌ترین رکن حقوقی این کشور است، ولی کمترین اعتبار حقوقی را در استدلال‌های مهم آن شاهدیم. اینکه شورای نگهبان بر اساس قانون عمل می‌کند فقط یک ادعاست، این ادعا را باید به محک داوری حقوقدانان سپرد. نه آنکه مصداق خود گوییم و خود خندیم شویم.
یکی از نمونه‌های ساده آن قضیه سپنتا نیکنام در یزد و قضیه خانم مینو خالقی در اصفهان است. همین‌طور مساله رد صلاحیت آقای هاشمی. آنقدر از این ایرادات وجود دارد که دیگر انگیزه‌ای برای حقوقدانان نمی‌ماند که بخواهند تصمیمات این شورا را از نظر حقوقی نقد کنند.
سوگیری‌های برخی از اعضای شورا در امور سیاسی چنان برجسته است که بعید می‌دانم از خاطره هیچ‌کس برود. بنابراین به جای سخنان کلی و اینکه ما براساس مر قانون عمل می‌کنیم که نوعی مصادره به مطلوب است و نه پاسخ، بهتر است مستند و حقوقی از عملکرد این شورا دفاع شود.
شورای نگهبان باید محل حضور معتبرترین حقوقدانان کشور باشد. جایگاه حقوقی شورای نگهبان به مثابه دیوان عالی امریکا باید باشد. نقدها و آرای آن باید در دانشکده‌های حقوق درس داده شود و از سوی اساتید دانشگاه مورد استناد قرار گیرد. همان‌طور که نظرات دیوان عالی ایران نیز درگذشته چنین بود ولی دریغ از کوچک‌ترین توجه سازنده به نظرات این شورا یا به تفاسیر آن از قانون اساسی یا به نظرات متناقض آن در زمینه‌های گوناگون.