به گزارش همشهری آنلاین به نقل از ایسنا، پنجاه و هشتمین بینال هنر ونیز که از بیست‌ویکم اریبهشت ماه سال جاری آغاز شد، سوم آذرماه به پایان ماراتن بیش از ۶ ماهه می‌رسد. ایران نیز در این دوسالانه جهانی، با سه هنرمند و با پیام صلح و ستایش زندگی شرکت داشت.
به گزارش ایسنا، ده‌ها هنرمند از کشورهای مختلف پنج قاره جهان با آثارشان در شهر تاریخی ونیز گرد هم آمدند تا در قالب پاویون‌های مرکزی بینال (جیاردینی و آرسناله) و همچنین پاویون‌های مستقل، شانس دیده شدن توسط هزاران هزار نفری را داشته باشند که یا صرفا برای گردشگری به این شهر - جزیره سفری دارند، یا مشخصا برای بازدید از بینال معتبر هنری در این نقطه از جهان که همیشه از گردشگر مملو است، حضور می‌یایند. این گردهمایی جهانی، حالا در واپسین ساعت‌های برقراری خود قرار دارد.
در بینال هنری معتبر جهان که «راف روگوف»، کیوریتور آن، در نشست خبری آغازین، آن را در ضدیت با دیدگاه دونالد ترامپ از جهان معرفی کرد، غرفه جمهوری اسلامی ایران زیر عنوان «از بودن و سرودن» حضور داشت.
بر اساس نظر هیأت انتخاب، متشکل از «حسن سلطانی» رییس دانشگاه هنر، «محسن سلیمانی» مدرس دانشگاه، «فرح اصولی» هنرمند، «امیر سقراطی» پژوهشگر، منتقد و هنرمند، «احسان آقایی» رییس موزه هنرهای معاصر تهران، «علی بختیاری» به عنوان کارشناس هنری و «هادی مظفری» رییس دفتر هنرهای تجسمی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان کمیسیونر این دوره از حضور ایران در بینال ونیز، از میان هنرمندان ساکن در ایران و با اولویت بانوان و استان‌هایی غیر از مرکز، آثاری از «رضا لواسانی»، «سمیرا علیخانزاده» و «علی میرعظیمی» برای نمایش انتخاب شدند. طراحی گرافیک این رویداد نیز برعهده «رضا عابدینی» بود.
«رضا لواسانی» متولد ۱۳۴۱ تهران است. او هنرمندی است که در مدیوم‌های گوناگونی فعالیت دارد و چیدمان «زندگی» را به ونیز پنجاه و هشتم آورد. به گفته خود او، ساخت چیدمان «زندگی» را در سال ۱۳۹۱ آغاز و بیش از سه سال روی اجزای مختلف آن کار کرده است. او گفته که تعمداً خمیر کاغذ را انتخاب کرده، چون هم آثار ارزشمندی از بزرگان هنر ایران با استفاده از مدیوم پاپیه ماشه آفریده شده و هم به طور عینی و نمادین بر مفهوم بازیافت تاکید دارد.
«سمیرا علیخانزاده» متولد ۱۳۴۶ تهران و فارغ‌التحصیل رشته نقاشی است. علیخانزاده بعد از اولین نمایشگاه آثار نقاشی خود، دیگر هیچ‌گاه نقاشی نکرد و توجهش را در تولیدات هنری به سمت «مدیوم جدید» برد، مدیومی که از زمانه‌ی خود بود. عکس‌های خانوادگی را به عنوان ماده‌ی خام کارهایش برگزید و با دست بردن در این تصاویر، ایده‌هایی درباره‌ی هویت و خاطرات را واکاوی کرد. او با جدا کردن پرتره‌هایش از زمینه در عکس‌های قدیمی و قرار دادن آن‌ها روی توری فلزی، بیننده را به جست‌وجوی روایتی تصویری به جای تنها نگاه کردن به عکس سوق می‌دهد.
«علی میرعظیمی» هنرمند جوان، متولد ۱۳۶۳ در اصفهان زندگی و کار می‌کند. میرعظیمی با گذار و تجربه در مدیوم‌های مختلف مثل سینما، نوشتار، هنرهای تجسمی و غیره آثار هنری روایت‌گونه خود را می‌سازد. او با نگاهی به نارسایی‌های زبان و رؤیا، چیدمانی کنشگر آفریده که ایده‌ی اصلی کار او مفهوم خواب و رؤیا، آموزش و مقایسه استعداد یادگیری زبان بین کودک انسان و «فنچ» نابالغ است.
تا کنون از پنجاه و شش دوره بینال ونیز کشور ایران در هشت دوره آن شرکت داشته است. حضور ایران در این بینال دو دوره پیش از انقلاب اسلامی و شش دوره آن پس از انقلاب اسلامی بوده است. ایران در بینال امسال علاوه بر دفتر هنرهای تجسمی، با مشارکت و حمایت مؤسسه توسعه هنرهای معاصر، موزه هنرهای معاصر و برخی نهادهای اقتصادی حضور یافته بود.
در بینال امسال، «مسعود اخوان جم» نیز برای دومین بار پیاپی با دو مجسمه با نام‌های «معضل انسان» و «متامورفیس» در پاویون بنیاد GAA (یک سازمان غیرانتفاعی اروپایی فعال در حوزه فلسفه هنر) شرکت داشت.