گرچه نسبت به این دو بخش به نظر دارای پیچیدگی‌‌های کمتری است، تنها یک مجرایی غیرفعال برای انتقال صدا نیست.
لاله‌های گوش، این چین‌های خارجی حاوی غضروف و پوست، دارای خواص تشدید‌کننده مهمی هستند که امواج صدای پرفرکانسی را که وارد گوش می‌شوند،پیش از رسیدن به گوش میانی تغییر می‌دهند.
این تغییرات در رزونانس صدا ما را قادر می‌کند که منبع صدا را مکان‌یابی کنیم.
یک بخش دیگر گوش خارجی، مجرای گوش خارجی، امواج صدا را در طیف فرکانس معین تشدید می‌کند.
به علاوه ترشحات مومی در مجرای گوش خارجی از ورود باکتری‌ها، قارچ‌ها و عوامل مهاجم جلوگیری می‌کنند.