به گزارش همشهری آنلاین به نقل از ایرنا، دانشجویان و فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌های هاروارد و ییل، شنبه دوم آذر ماه بازی سالانه فوتبال میان این دو دانشگاه را به علت اعتراض به سوخت فسیلی متوقف کردند.
دانشجویان دانشگاه‌های هاروارد و ییل در سال ۲۰۱۲ کمپینی را برای جلوگیری از سرمایه‌گذاری این دانشگاه‌ها در شرکت‌های نفت و گازی که به بحران آب و هوا کمک می‌کنند، آغاز کردند.
بر این اساس، دانشجویان و فارغ‌التحصیلان این دو دانشگاه روز گذشته بازی سالانه فوتبال میان این دو دانشگاه معتبر آمریکا را با اشغال این زمین بازی در «نیو هاون» واقع در کانکتیکات در نیمه اول این بازی مختل کردند و از این دو دانشگاه خواستند که از سرمایه‌گذاری در سوخت‌های فسیلی اجتناب کنند.
بیش از ۲۰۰ معترض برای حدود یک ساعت این بازی را متوقف کردند. برخی فریاد می‌زدند «سوخت‌های فسیلی باید بروند»، این اعتراض مورد مخالفت جمعیت محدودی از تماشاچیان قرار گرفت و بحث در مورد آن در شبکه‌های اجتماعی بالا گرفت.
پس از اینکه این اعتراض پخش تلویزیونی این بازی را به تاخیر انداخت و باعث شد که بازی در غروب آفتاب و بدون نور پروژکتور برگزار شود، بیشتر معترضان زمین را بطور داوطلبانه با همراهی پلیس ترک کردند. به تعداد انگشت شماری از معترضانی که باقی ماندند، گفته شد که دستگیر خواهند شد. البته هنوز معلوم نیست چند نفر دستگیر شدند.
دانشجویان کمپینی را در سال ۲۰۱۲ برای هر دو دانشکده آغاز کردند تا سرمایه‌گذاری را در شرکت‌های نفتی و گازی و زغال سنگی که به بحران آب و هوا تاثیر دارند، متوقف سازند. اما هر دو این دانشگاه‌ها با استدلال اینکه در صورت نگه‌داشتن سهام خود موقعیت بهتری برای تشویق اقدامات اقلیمی شرکت‌ها خواهند داشت، این درخواست دانشجویان را رد کردند.
چند ماه پیش صدها دانشجو در هر دو دانشگاه برای اعتصاب نسبت به اوضاع اقلیمی جهان از کلاس‌های درس خارج شدند. سال گذشته در دانشگاه ییل حدود ۵۰ دانشجو دفتر سرمایه‌گذاری این دانشگاه را اشغال کردند تا اینکه دستگیر شدند.
هر دو دانشکده دارای سرمایه‌های کلانی در اقتصاد از جمله در سوخت‌های فسیلی هستند. ارزش سرمایه‌گذاری هاروارد ۳۹ میلیارد دلار و ارزش سرمایه‌گذاری دانشگاه ییل ۲۹ میلیارد دلار است. فعالان بر این باور هستند که اگر دانشگاه‌ها این سرمایه را پس بگیرند، صدها موسسه از آن‌ها پیروی می‌کنند.
دانشجویان دانشگاه‌های معتبر دیگر نیز درگیر نبردهای مشابهی هستند؛ در دانشگاه MIT، یک گروه با تصمیم قبول ۳ میلیون دلار و نامگذاری یک سالن اجتماعات به نام شرکت شل مخالف هستند؛ برخی کارشناسان این کار را نمونه‌ای از «استعمار آکادمیک» توسط شرکت‌های سوخت‌های فسیلی می‌دانند.
تحقیقات اخیر گاردین نشان داد که ۲۰ شرکت از سال ۱۹۶۵ مسئولیت یک سوم انتشار کربن را بر عهده دارند. اسناد داخلی Exxon نشان می‌دهد که این شرکت می‌داند صنعت نفت و گاز به طرز چشمگیری آب و هوای زمین را دهه‌ها قبل تغییر خواهد داد و مبارزات پیچیده‌ای را برای متقاعد کردن عموم مردم انجام داده است.