به گزارش همشهری آنلاین، شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی از مردم دعوت کرده بود که مردم در "حمایت از اقتدار و امنیت کشور" و "محکوم کردن دخالت بیگانگان" و "تخریب اموال عمومی" امروز دوشنبه ۴ آذر راهپیمایی کنند اما اتفاق دیگری رخ داد.
بعد از اینکه بنزین گران شد، تظاهرات اعتراضی شکل گرفت. در کنار این تظاهرات تخریب‌های کم سابقه‌ای به وقوع پیوست، فقط طبق پاره‌ای از اطلاعات رسمی منتشره ۱۰۰ جایگاه سوخت به آتش کشیده شد، حدود ۸۰ فروشگاه زنجیره‌ای طعمه آتش قرار گرفت و چند فروشگاه غارت شد، ۱۵۰ دستگاه آمبولانس تخریب شد، عدد بزرگی از دستگاه‌های ای‌تی‌ام بانک‌ها از بین رفت و تعدادی کشته شدند که رقم دقیق و رسمی آن هنوز منتشر نشده است.
قرار بر این بود که تظاهراتی علیه آشوب و تخریب شکل بگیرد اما شعارهای تظاهرات امروز دست کم در تهران رویکرد دیگری داشت. بسیاری از شعارها، تراکت‌ها و تابلوهای بزرگ در قالب شعار یا طرح و کاریکاتور، حمله به دولت و رئیس جمهور بود.
در پی اعلام افزایش قیمت بنزین، مقام معظم رهبری طی سخنانی اظهار داشتند: "اولاً وقتی یک چیزی مصوبه‌ی سران کشور هست، آدم باید با چشم خوش‌بینی به او نگاه کند، بنده در این قضیه سررشته ندارم یعنی تخصص این کار را ندارم، گفتم هم به آقایان؛ گفتم من چون نظرات کارشناس‌ها هم در این قضیه‌ی بنزین مختلف است، بعضی‌ها آن را لازم و واجب میدانند، بعضی‌ها مضر میدانند، بنابراین من هم که صاحبنظر نیستم در این قضایا؛ لکن اگر سران سه قوّه تصمیم بگیرند من حمایت میکنم؛ من این را گفته‌ام، حمایت هم میکنم. سران قوایند، نشسته‌اند با پشتوانه‌ی کارشناسی یک تصمیمی برای کشور گرفته‌اند، باید عمل بشود به آن تصمیم.
صراحت سخنان مقام معظم رهبری حاوی نکات متعددی است از جمله: ۱- "یک چیزی مصوبه سران کشور است". به عبارتی این تصمیم را حکومت گرفته است. ۲- " ... اگر سران سه قوه تصمیم بگیرند من حمایت میکنم. "
سران قوا یعنی حکومت. این تصمیم را حکومت گرفته است. از این روی هر نوع واکنش؛ اعم از تایید، انتقاد، مخالفت، یا همراهی با این تصمیم یعنی واکنش به تصمیم سه قوه. اما در شعارها و تراکت‌ها و پارچه نوشته‌ها، تمام حملات به دولت بود. این تظاهرات یک انضمام پررنگ‌تر از متن داشت و آن حمله به دولت بود.
مردم حق دارند منتقد یا مخالف دولت یا هر قوه و سازمانی باشند. مردم حق دارند یک تصمیم را نپسندند یا بپسندند و از مسئولان آن سوال و بازخواست کنند. مردم حق دارند، از یک تصمیم حکومتی انتقاد کنند یا با آن مخالف باشند، اما اینکه یک تصمیم حکومتی به تصمیم یک قوه تقلیل داده شود چیز دیگری است.
اینکه تصور کنیم گروهی از شرکت کنندگان در تظاهرات به صورت خودجوش، انواع شعارها و پلاکاردها و تابلوهای تصویری و نوشتاری علیه دولت را حمل کردند و اینکه تصور کنیم شعارهای تند علیه دولت به صورت خودجوش بوده، بسیار سخت است. اینکه چرا محور تظاهرات در طول مسیر بارها و بارها از "تخریب اموال عمومی" به "تخریب روحانی" و دولت، تغییر جهت داده شد و کسی مانع از این انحراف نشد هم پرسشی تکراری است.
اگر گمان بریم که اعتراضات صورت گرفته به خاطر مخالفت و اعتراض به دولت بوده، راه به خطا برده‌ایم. به آنکه در پلاکاردش نوشته بود؛ "روحانی برو" باید گفت؛ او و هر دولتی می‌رود، رفتن او که در جناح تو نیست "حتمی" است اما مطمئنی مقبولیت آنکه در جناح توست از نظر مردم "قطعی" است؟