به گزارش همشهری آنلاین به نقل از سیانان، این گروه پژوهشگران در مقالهای در ژورنال نیچر منتشر کردهاند، میگویند شواهد فزایندهای بیانگر بروز تغییرات بازگشتناپذیر در سیستمهای محیط زیستی کره زمین از هم اکنون است و ما در «حالت اضطرار سیارهای» قرار داریم.
نویسندگان این مقاله میگویند «نقطه بازگشتناپذیر جهانی» به معنای آستانهای است که سیستمهای سیاره ما به حدی فراتر از نقطه بیبازگشت میرسند که شامل از دست رفتن جنگلهای بارانی آمازون، شتاب گرفتن پوششهای یخی قطبی و ذوب شدن زمینهای با یخبندان دائمی است.
چنین فروپاشی میتواند به شرایط «گلخانهای» منجر میشود که میتواند برخی از مناطق زمین را سکونتناپذیر کند.
این دانشمندان میگوید: «استدلال ما این است که زمان مداخله باقیمانده برای جلوگیری از رسیدن به نقطه بازگشتناپذیر هم اکنون دارد به صفر میرسد، در حالیکه زمان واکنش برای به صفر رساندن خروجی گازهای گلخانهای به جو زمین در بهترین حالت ۳۰ سال است.»
این دانشمندان به سرپرستی تیموتی لنتون، استاد علوم تغییرات اقیمی و سیستمهای کره زمین در دانشگاه اکستر در جنوب غرب انگلستان ۹ حوزه را شناسایی کردهاند که هم اکنون در حال رسیدن به نقطه بازگشتناپذیر هستند.
- ۹ مسیر بازگشتناپذیر
این حوزهها شامل ویرانی گسترده جنگلهای آمازون، کاهش یخ دریای قطبی، مرگ و فروریزی وسیع صخرههای مرجانی، ذوب شدن پوشش یخی گرینلند و غرب قاره جنوبگا، ذوب شدن زمینهای با یخبندان دائمی، ناپایدار شدن جنگلهای شمالی- که شامل شمار زیادی از درختان رشد کرده در اقلیمهای منجمد شمالی میشوند و کند شدن گردش اقیانوسی میشوند.
به گفته این دانشمندان این وقایع با هم ارتباط متقابل دارند و تغییر در هر کدام بر دیگری تاثیر میگذارد و باعث «آبشاری» شدتیابنده از بحرانها میشود.
برای مثال، منطقه قطبی شمالی دست کم به میزانی دو برابر سریعتر از میانگین جهانی دارد گرم میشود. ذوب شدن یخ دریایی در قطب شمال به علت کاهش بازتاب گرما از سیاره باعث گرمتر شدن بیشتر آن میشود.
گرم شدن منطقهای به افزایش ذوب شدن زمینهای یخزده قطبی میانجامد و این وضعیت باعث افزایش آزاد شدن دیاکسید کربن و متان به درون جو میشود. این گرم شدن باعث آشفتگی عمده در جمعیت حشرات و آتشسوزی در جنگلهای شمالی آمریکای شمالی شده است که «بالقوه نواحی جاذب کربن را به نواحی آزادکننده کربن بدل میکند.»
- حساسیت اقلیمی
این پژوهشگران میگویند نتایج اولیه مدلهای مقدماتی بیانگر ان است که اقلیم جهانی بسیار حساستر از حدی است که تصور میشود و رسیدن به نقطه بازگشتناپذیر ممکن است.
آنان مینویسند: «پژوهشگران سال گذشته ۳۰ نوع تغییر رژیم اقلیمی شامل اقلیم فیزیکی و سیستمهای بومشناختی را از فروریزی پوشش یخی بخش غربی قاره جنوبگان تا تبدیل جنگلهای بارانی به علفزار (ساوانا) را انالیز کردند. نتایج نشان داد که گذشتن از نقطه بازگشتناپذیر در یک سیستم میتواند به افزایش خطر از گذشتن از این نقطه در سیستم دیگر بینجامد.