همشهری‌آنلاین- مریم ورشوئی: در این میان چابهار دربین ۱۹ شهرستان استان پایین‌ترین شاخصه دسترسی به شبکه آب را دارد. گواه این موضوع نیز در بخش دشتیاری چابهار به چشم می‌آید، زیرا حدود ۱۵۰ هزار نفر در این بخش، شبکه آب ندارند.
بیشتر روستاییان آب خود را معمولا از هوتگ یا همان گودال‌های دست‌سازی که آب باران در آن جمع می‌شود، تهیه می‌کنند. به گفته «عبدالاحد ریگی»، مدیر عامل آبفای روستایی سیستان و بلوچستان، در کل ۵ هزار و ۵۹۴ روستا در استان وجود دارد که از این تعدادد. ئو هزار و ۷۲۶ روستا فاقد سامانه آبرسانی هستند.
باوجود بارش‌های سیل‌آسای فروردین۹۸، سیستان و بلوچستان هم‌چنان در صدر خشک‌ترین استان ایران است؛ بنابراین بارندگی‌های سال جاری هم نتوانست دردی از کم‌آبی این استان دوا کند، زیرا سیستان و بلوچستان ۱۹ سال را با خشکسالی سپری کرده و عمده مناطق این استان با توجه به شرایط اقلیمی و محیطی منطقه، فراخشک هستند.
ازسویی دیگر طبق آمار شرکت آبفار سیستان و بلوچستان، ۱۲۲ تانکر آبرسانی سیار به حدود ۳هزار روستای فاقد شبکه آب این استان، آبرسانی می‌کنند، سهیمه هر نفر از تانکر آبرسانی سیار روزانه ۱۵ لیتر است که هر ماه در اختیار خانوار قرار می‌گیرد. اما این ۱۵ لیتر آب روزانه فقط کفاف نیازهای اولیه را می‌دهد. این در حالی است که همین میزان آب هم به برخی از روستاییان به دلیل صعب‌العبوربودن جاده‌ها نمی‌رسد.
مدیر عامل آبفای روستایی سیستان و بلوچستان به خبرنگار همشهری‌آنلاین گفت: در استان پنج هزار و ۵۹۴ روستا داریم که ازین تعداد هزار و ۲۶۹ روستا با تانکر آبرسانی می‌شوند. همین موضوع آبرسانی با تانکر به روستاها سیستان و بلوچستان را با استان‌های دیگر متمایز می‌کند. این استان در کل کشور از نظر منابع آبی بسیار فقیر است؛ چه ازنظر دسترسی به آب‌های سطحی و چه از نظر دسترسی به آب‌های زیرزمینی.
«عبدالاحد ریگی» افزود: از سویی دیگر از پنج هزار و ۵۹۴ روستا، دو هزار و ۸۸۶ روستا نیز سامانه آبرسانی دارند. یعنی دارای شبکه و تاسیسات آبرسانی هستند. با این وجود دسترسی به آب با این تاسیسات هم در نقاط مختلف فرق می‌کند. ممکن است در برخی مناطق به صورت ۲۴ ساعته آب داشته باشند، اما یک سری از روستاها ۱۲ تا ۱۵ ساعت دسترسی به آب داشته باشند. البته این آب هم بیشتر از آب‌های زیرزمینی تامین می‌شود. وقتی ضخامت آبرفت در یک منطقه کم باشد با یک بارندگی وضعیت دسترسی به آب بهبود پیدا می‌کند، اما وقتی فاصله بارندگی‌ها زیاد شود به دلیل این‌که ضخامت آبرفت کم است نمی‌تواند برای مدت طولانی آب را نگهداری کند، بنابراین طبق این شرایط اهالی برخی روستاها ممکن است در فصل‌هایی از سال، آب نداشته باشند.
وی ادامه داد: ما برای حل این مشکلات برنامه‌هایی داریم که نیازمند اعتبار است. ما در حال حاضر حدود ۱۳ مجتمع آبرسانی در سطح استان داریم که در بیش از دو هزار و ۲۵ روستا در حال لوله‌گذاری هستیم؛ از هفت هزار و ۴۵۰ کیلومتر لوله‌گذاری که این دو هزار و ۲۵ روستا نیاز داد حدود سه هزار و ۲۵۰ کیلومتر را لوله‌گذاری کرده‌ایم. این مجتمع‌ها می‌توانند شاخص بهرمندی ۶۳ درصدی فعلی ما را در زمینه دسترسی به آب ۲۱درصد افزایش دهند و به ۸۴ درصد برسانند. البته به منابع مالی عظیمی نیاز داریم.
مدیرعامل آبفای روستایی سیستان و بلوچستان گفت: علت این که این کار نیاز به منابع مالی بسیار دارد، فاصله زیاد بین روستاهای استان است. به طور میانگین فاصله یک روستا تا روستای دیگر حدود ۴۵ کیلومتر است. یعنی خط انتقال آب از یک روستا تا روستای دیگر ۴۵ کیلومتر طول دارد که سرمایه‌گذاری زیادی می‌طلبد. میزان اعتباری هم که برای تکمیل این مجتمع‌ها نیاز داریم بیش از هزار و ۸۰۰ میلیارد تومان است.
وی ادامه داد: در لایحه بودجه سال آینده یعنی سال ۹۹ اعتباری مشخص شده است که این بودجه شاید کمکی باشد برای جهش در ارائه خدمات بیشتر در زمینه آبرسانی. این لایحه به دولت اجازه می‌دهد تا سقف ۱۵۰ میلیون یورو برای طرح‌های آبرسانی روستایی و عشایری و توسعه شبکه‌های آن اختصاص دهد.