- می‌خواهیم کمی به عقب برگردیم. سجاد افشاریانِ نوجوان، چه‌کارهایی می‌کرد؟
کارهای زیادی انجام می‌دادم. علاقه‌مند بودم که هم‌زمان با درس‌خواندن، کار هم بکنم؛ از کار در باغ گرفته تا آرایشگری و تئاتر و فیلم‌سازی.
- چه‌قدر از دوران نوجوانی‌تان به کتاب‌خواندن سپری شد؟
راستش چون از بچگی به کانون پرورش‌فکری کودکان و نوجوانان می‌رفتم، از همان‌زمان با داستان‌خواندن آشنا شدم و کتاب‌هایی مثل «موسیو ابراهیم و گل‌های قرآن»، از اولین کتاب‌هایی است که خواندم.
- در دوران مدرسه چه درس‌هایی را بیش‌تر دوست داشتید و از کدام درس‌ها بدتان می‌آمد؟
ریاضی و ادبیات را دوست داشتم و از زیست و شیمی متنفر بودم!
- فکر می‌کنید نوجوان‌های این دوره با نوجوان‌های دوران شما فرق دارند؟
خیلی زیاد! در کودکی ما چیزی به‌نام محله وجود داشت! نبود تکنولوژی هم باعث می‌شد کنار هم زندگی کنیم که همین موضوع خلاقیتمان را شکل می‌داد.
- علاوه بر هنر بازیگری، زیبا می‌نویسید. از چه سنی شروع به نوشتن کردید؟
نوشتن را از دوران دبیرستان شروع کردم. همیشه نوشتن حالم را خوب می‌کند.
- تاحالا شده با خودتان بگویید کاش این مسیر را انتخاب نمی‌کردم؟
با وجود مشکلات کار، اما به‌هیچ‌وجه ناامید نشده‌ام.
- به نظر شما نوجوانان برای علاقه‌هایشان چه کارهایی باید انجام بدهند؟
باید بدانند حالشان با چه چیزی خوب می‌شود و علاقه‌هایشان را پیدا کنند. پس از دوران راهنمایی، می‌دانستم چه رشته‌ای را دنبال کنم و همین بزرگ‌ترین کمک برای ادامه‌ی مسیرم بود.
- حرف آخر برای نوجوان‌ها...
نوجوان‌ها به جوانی نزدیک‌اند و باید علاوه بر تفریح، کمی جدی و آگاهانه روزهایشان را سپری کنند که بعدها حسرت زمان‌های ازدست‌رفته را نخورند.
نازنین حسن‌پور،۱۷ساله از تهران
عکس: صفحه‌ی شخصی سجاد افشاریان