همشهری‌آنلاین: مناطق آزاد و ویژه اقتصادی که در کشورهای گوناگون جهان فعال هستند، تعریف و کارکردهای متفاوتی دارند.
طبف اطلاعات ارائه‌شده از سوی سازمان توسعه تجارت ایران، کشورمان هفت منطقه آزاد تجاری و ۱۲ منطقه ویژه اقتصادی دارد.
مناطق آزاد
منطقه آزاد محدوده حراست‌شده بندری و غیربندری است که از شمول برخی از مقررات جاری کشور متبوع خارج است.
این مناطق با بهره‌گیری از مزایایی مانند معافیت‌های مالیاتی، بخشودگی سود و عوارض گمرکی، نبود تشریفات دست‌وپاگیر ارزی و اداری، تسریع در فرآیندهای صادرات و واردات با جذب سرمایه‌گذاری خارجی و انتقال فناوری به توسعه کشور کمک می‌کنند.
هفت منطقه آزاد شامل کیش، قشم، چابهار، انزلی، ارس، اروند و ماکو در ایران فعال است.
مناطق ویژه اقتصادی
مناطق ویژه اقتصادی به محدوده جغرافیایی گفته می‌شود که قوانین محدوده گمرکی کشور در آن اجرا نمی‌شود و به منظور تسهیل در امر واردات و صادرات کالا و حمایت از صنعت داخلی و همچنین جذب فناوری‌های نوین در مبادی گمرکات و نقاط مرزی کشور ایجاد می‌شود.
مناطق ویژه اقتصادی کشور نیز شامل پیام(تهران)، سلفچگان(قم)، خلیج فارس(هرمزگان)، لرستان، کشتی‌سازی خلیج‌فارس(هرمزگان)، بندر امیرآباد(مازندران)، بندر بوشهر، بوشهر، بندر شهیدرجایی(هرمزگان)، سرخس(خراسان رضوی)، سیرجان(کرمان) و یزد است.
تفاوت‌ها
برخی از مهم‌ترین تفاوت‌های مناطق آزاد و ویژه به این شرح است:
-معافیت مالیاتی در مناطق آزاد به مدت ۱۵ سال وجود دارد، اما در مناطق ویژه اقتصادی تخفیف مالیاتی طبق مقررات داخل کشور است.
-خرده‌فروشی کالا در مناطق ویژه اقتصادی فقط برای اتباع خارجی و در مناطق آزاد برای اتباع خارجی و داخلی امکان‌پذیر است.
-مقررات روادید برای اتباع خارجی در مناطق ویژه براساس ضوابط داخل کشور است، اما در مناطق آزاد روادید در مرزهای ورودی صادر می‌شود.
-مقررات کار و بیمه اجتماعی برای استخدام اتباع خارجی در مناطق آزاد تابع مقررات خاص مناطق و در مناطق ویژه اقتصادی تابع مقررات داخل کشور است.