همشهری آنلاین- محمدرضا نصیری: برنامه کلاسیکوی عادل فردوسی‌پور با اجرای پژمان جمشیدی و حضور دایی، ژابی آلونسو، ژوله و وریا غفوری سروصدای زیادی بر پا کرد که شاید خیلی هم استحقاق این سروصدا را نداشت. سروصدا از زمانی آغاز شد که اتاق فکر این برنامه جدا از رسانه‌ای کردن خبر ساخت این برنامه، توجه بیش‌تری را طلبیدند. ساعاتی پیش از پخش «کلاسیکو» شایعه شد که صداوسیما از ترس محبوبیت عادل و از دست دادن مخاطبان خود در ساعت22 یکشنبه‌شب دنبال جلوگیری از پخش آن است. از آبان ماه 1397 انحصار VODها به صداوسیما اعطا شد که همین برخی انتقادات و اعتراضات را از سوی کارشناسان رسانه و کاربران شبکه‌های اجتماعی برانگیخت. حالا چه‌گونه است صداوسیمایی که انحصار نظارت بر تولید محتوای ویدیویی رسانه‌های اینترنتی و صدور مجوز این‌گونه تولیدات را در دست دارد، بعد از دادن مجوز پخش به برنامه عادل فردوسی‌پور ناگهان متوجه می‌شود چه بی‌احتیاطی خطرناکی کرده و تصمیم می‌گیرد جلوی پخش آن را بگیرد؟ صداوسیما به‌عنوان متولی VODها می‌توانست با پخش کلاسیکو مخالفت کند. البته این کاملا گزاره درستی است که صداوسیما آن‌قدر ضعیف و کم‌مخاطب شده که از اقبال مردم به برنامه‌های تولید خارج از این رسانه بترسد. صداوسیما آن‌قدر کم‌مخاطب هست که به اعتراف یکی از مجریانش از دست‌اندرکاران برنامه‌های مختلف می‌خواهد برای جلب مخاطب و به‌اصطلاح وایرال شدن برنامه‌های تلویزیونی در شبکه‌های اجتماعی به هر ژانگولربازی اعم از زمین خوردن مجری یا شوخی زننده با ستاره‌های محبوب مردم دست بزنند و حتی در برنامه بعدی مجبور به عذرخواهی شوند.
«کلاسیکو»ی عال یک برنامه کاملا عادی و پیش‌پا افتاده است که حضور ستارگانی مثل پژمان جمشیدی یا ژابی آلونسو هم نمی‌تواند آن را نجات دهد. پیش از حضور اسکایپی ژابی آلونسو در این برنامه، ستارگان بازنشسته زیادی به ضرب دلارهای اهدایی در برنامه‌های مشابه ورزشی حضور یافته بودند و این چیز جدیدی نیست و مخاطب چندانی نمی‌آورد. پژمان جمشیدی با یک اجرای کاملا خشک و جدی فرسنگ‌ها با کاراکتر سینمایی و تلویزیونی محبوب او فاصله دارد. دایی درباره شکسته شدن احتمالی رکوردش توسط رونالدو همان حرف‌هایی را تحویل می‌دهد که دو سه ماه است به روزنامه‌ها می‌زند. یک آیتم مستند هم با صدای خود عادل پخش می‌شود با همان داستان‌های هزار بار شنیده شده از ال‌کلاسیکوهای قدیم و ژنرال فرانکو و گل‌هایی از مسی به رئال مادرید و... یک عده تماشاگر به سبک و سیاق برنامه‌های دورهمی و خندوانه وظیفه دست زدن و کف دسته‌جمعی پس از هر متلک بامزه یا اظهارنظر به زعم‌شان جالب را به عهده دارند و در نهایت استندآپ کمدی با اجرای ژوله که به‌عنوان نویسنده و بازیگر کمدی معرفی می‌شود اما متن استندآپ او را نویسنده‌ای دیگر به نام امیر وفایی نوشته است. وریا غفوری به‌عنوان میهمان رئالی در برابر دایی که بارسایی است دعوت و بعدا معلوم می‌شود که او هم بارسایی است. یعنی در همین حد هم تحقیق و حساسیت صورت نگرفته. یک برنامه دم‌دستی که از محبوبیت عادل سوءاستفاده می‌کند. «کلاسیکو» چه چیزی فراتر از برنامه‌های همیشگی ورزشی تلویزیونی دارد که مردم برای تماشای آن باید حجم اینترنت خود را که این روزها انگار سرعت آن کم‌تر و تعرفه آن بیش‌تر شده است، مصرف کنند؟
البته صداوسیمایی که همه می‌شناسیم از همین هم واهمه دارد. شاید اگر عادل یک روز برنامه‌ای اینترنتی بسازد و در آن فقط چند ثانیه بیاید جلوی دوربین و بگوید: «یک تقدیم را با هم ببینیم و برویم برای پخش مسابقه فوتبال»؛ باز هم صداوسیما به خودش می‌لرزد.
اما یک نکته مهم؛ نه عادل و نه وریا غفوری که در سال‌های اخیر به‌عنوان قهرمان مردم معرفی شده‌اند، هیچ واکنشی به اتفاقات غیرورزشی اخیر نشان نمی‌دهند یا اگر واکنشی نشان داده‌اند در نسخه دارای مجوز پخش حذف شده است. عادل که اصرار داشت در برنامه ورزشی نود اسکار اصغر فرهادی را تبریک بگوید و مردم از شجاعت او برای این ساختارشکنی داستان‌ها بسرایند، این‌بار منفعلانه عمل کرده و تنها یک بخش از برنامه حرفه‌ای و خوب فوتبال120 را به خورد مردم می‌دهد. شما این روزها اگر در شبکه‌های اجتماعی عکسی از تولد خودت یا فرزندت یا از غذایی که درست کرده‌ای بگذاری، عده‌ای حمله می‌کنند که در این اوضاع و روزگار تلخ که این همه مشکلات اقتصادی و نارضایتی و تلخی وجود دارد، چه‌طور جرات می‌کنی خوشی‌های حقیرانه‌ات را ثبت کنی. یا وقتی مردم این هم غصه دارند، چرا با موضوعات شوخی می‌کنی. حالا عادل که قهرمان ملت است، برنامه‌ای ساخته که در آن استندآپ کمدی هم هست، همه چیز هم آرام است، همه هم خوشحال‌اند و دست می‌زنند.