به گزارش همشهری آنلاین به نقل از ایسنا، نخستین فیلم بلند داستانی صحرا کریمی به نام «حوا، مریم، عایشه» که در جشنواره‌های متعددی مانند ونیز، بوسان، کلکته و … به نمایش درآمده است به تازگی در ایران روی پرده سینماهای هنرو تجربه رفته است.
کریمی که خود دغدغه زنان مخصوصا زنان افغان را دارد در این اثر روایتی از زندگی سه زن افغانستانی از سه طبقه اجتماعی متفاوت در کابل را به تصویر کشیده است.
صحرا کریمی در ایران به دنیا آمده، بزرگ شده، تحصیل کرده و به گفته خودش از نسل دوم مهاجران افغان به ایران است. او در اسلواکی رشته سینما خوانده و دکترای کارگردانی دارد.
او در راه رسیدن به خواسته ها و شکستن کلیشه‌های مردسالارانه رایج در کشورش رئیس افغان فیلم که سازمانی مانند سازمان سینمایی در ایران است، شده است و به گفته خودش می‌خواهد صدای زنان سرزمینش باشد تا شاید در نهایت تغییری ایجاد شود!
ایسنا به بهانه اکران «حوا، مریم، عایشه» در سینماهای هنروتجربه که در واقع اولین فیلمی هم است که از سینمای افغانستان در سینماهای ایران به نمایش درآمده، نشستی را با حضور صحرا کریمی نویسنده و کارگردان این اثر، کتایون شهابی تهیه‌کننده و اصغر آبگون مدیر صدابرداری برگزار کرده است.
در ادامه بخشی از این مصاحبه که هر یک از مهمانان به اهمیت اکران این اثر در ایران پرداخته‌اند منتشر می‌شود و به زودی مشروح این گفت و گو در ایسنا منتشر خواهد شد.
کتایون شهابی تهیه کننده «حوا، مریم، عایشه» که خود نیز دغدغه زنان دارد گفت: این فیلمی است که ما ایرانی‌ها باید آن را ببینیم زیرا لازم است تا افغان‌هایی که سالهاست با ما زندگی می‌کنند را بشناسیم. ما به نوعی مدیون این افراد هستیم. حدود سه میلیون افغان به ایران آمدند و در بازسازی کشور ما بعد از جنگ کمک کردند. همه جا با ما هستند ولی دیده نمی‌شوند، اسم ندارند و حالا این فرصتی است که ما به آنها فرصت دهیم و نشان دهیم آنها چقدر شبیه ما هستند.
صحرا کریمی کارگردان و نویسنده این اثر نیز بیان کرد: ایرانی‌ها باید بیایند این فیلم را ببیند زیرا من اینجا و در ایران به دنیا آمدم و در همین کشور دیپلم گرفتم و اولین گام سینمایی‌ام را برداشتم. بیایند این فیلم را ببینند تا متوجه شوند که اگر به افغانها فرصت داده شود می‌توانند چه کارهایی در ایران انجام دهند. من و فیلمم نتیجه همان فرصت دادنها هستیم.
او درباره شرایط فیلمسازی در افغانستان و تعداد کارگردانان زنی که در این کشور فعالیت می‌کنند، توضیح داد: درحال حاضر ۴ کارگردان زن فعال در افغانستان داریم که دو مستند ساز و سه داستانی ساز هستند. البته علاقمندان سینما زیاد هستند و فیلم کوتاه می‌سازند. اکنون نسل جدیدی از تحصیل کرده‌ها توانسته اند در جشنواره های بین المللی شرکت کنند و از اتفاقات افغانستان سخن بگویند و به نوعی میتوان گفت در چند سال اخیر سینمای افغانستان را بیشتر زنان به دنیا معرفی کرده‌اند و نکته جالب این است که اکثر آنها مخصوصا فیلمسازان زن ما نیز در ایران به دنیا آمده و بزرگ شده‌اند.
این کارگردان با اشاره به اینکه "در این مسیر خیلی‌ها به من کمک کردند تا درس بخوانم و به چیزی که می خواستم برسم" بیان کرد: من وظیفه خود میدانم که حالا کمک‌های آنها را پاسخ دهم چراکه اگر مسیر طبیعی خودم را طی می‌کردم شاید الان ۶ بچه داشتم و مشغول غذا پختن بودم. در این راه خیلی ها دست من را گرفتند و در مسیر درستی هدایت کردند. همیشه فکر می‌کنم از بین یک جمعیت ۳، ۴ میلیونی مهاجر افغان در جنوب شهر تهران، چرا من باید چنین سرنوشتی داشته باشم!؟ اما میدانم همه اینها دلیلی دارد. بنابراین افغانستان را باید ساخت و کلیشه‌ها را باید شکست و این کار زمانی به انجام می‌رسد که یک دل صادق داشته باشید و با تمام زخم‌هایش دوست داشته باشید آن را و گرنه با وجود تمام سختی ها و تحقیر و نادیده گرفتنم در افغانستان، من نمی‌توانستم آن را تحمل کنم و این را میدانم که من تنها یک نفر نیستم و هر قدم که برمی‌داریم صحبت بر سر یک نسل است.
اصغر آبگون مدیر صدابرداری این فیلم نیز که در زمان ساخت و تولید آن در افغانستان حضور داشته با اشاره به اینکه "در طول تاریخ ترک‌های عثمانی دربعد از جنگ جهانی دوم در آلمان شرایطی مانند مهاجران افغان در ایران داشتند و حالا اینقدر پیشرفت کرده اند که رادیو تلویزیون اختصاصی و جایگاهی هم دارند"، اظهار کرد: افغان ها علیرغم اینکه در ایران سختیهای زیادی کشیدند اما دیده نشدند. فیلمهای مختلفی درباره آنها ساخته شده که همه زوایای متفاوتی نسبت به نگاه انسانی به ملیت افغان دارد ولی واقعیت این است که ما باید از دریچه سینما به آن نگاه کنیم. در سینما همه چیز پوشش سینمایی پیدا می‌کند و همه چیز تحت کنترل است تا حتی صدای طرقه دراماتیزه است. با این اوصاف وظیفه من این است که به گونه‌ای به کار نگاه کنم که در بحرانی ترین شرایط موجود هم کار درستی تولید شود.
او با بیان اینکه "باید تمام عوامل برای ساخت این فیلمها دغدغه داشته باشند، زیرا راه سختی است" ادامه داد: در دوره ای که برای فیلمبرداری در افغانستان بودیم ۵ بار حمله شد و یکی از آنها در نزدیکی خانه ما اتفاق افتاد که بیش از ۱۵۰ نفر کشته شدند. کار کردن در آن شرایط بسیار مهم است و از این بابت شرایط سختی داشتیم. فیلم ما تولید شد و به ثمر نشست اما مشخص نیست که زمان دیگری هم می توان چنین اثری ساخت یا نه.
به گزارش ایسنا در این فیلم آرزو آریا پور نقش حوا، فرشته افشار در نقش مریم و حسیبا ابراهیمی در نقش عایشه ایفای نقش می‌کنند. این بازیگران در جشنواره فیلمهای آسیایی لس آنجلس جایزه بهترین بازیگر زن را به طور مشترک دریافت کردند.