همشهری آنلاین- بهروز رسایلی: پنج ماه بعد از خروج غیرمنتظره مزدک میرزایی از ایران و پیوستن آقای گزارشگر به یک شبکه ماهوارهای، حالا دو قسمت از برنامه ورزشی اجرا شده توسط او در آن سوی آبها روی آنتن رفته است؛ برنامهای که خیلی زود ثابت میکند چیز دندانگیری برای مخاطب ندارد. تا اینجای کار آنچه از برنامه میرزایی در شبکه ایران اینترنشنال دیده شده، صرفا مرور اخبار فوتبال ایران و بررسی اجمالی مسابقات لیگ برتر بوده؛ اتفاقی که بدون مهاجرت پرسروصدای مزدک هم در این شبکه و حتی برخی دیگر از کانالهای ماهوارهای در جریان بود و حضور میرزایی، چیز تاره و خاصی به آن اضافه نکرده است.
از طرف دیگر یک واقعیت غیرقابل انکار در مورد مزدک این است که او در همه سالهای فعالیتش در ایران صرفا یک «گزارشگر» موفق و توانا بوده، وگرنه در فاز تولید و اجرا کار خاصی از وی ساخته نیست. حتی به خاطر داریم وقتی به خاطر اعزام عادل فردوسیپور به مسابقات المپیک اجرای برنامه نود برای دو هفته به میرزایی سپرده شد، او چطور به شکلی ملالتبار برنامه را اداره کرد و نهایتا خودش هم ناچار به اعتراف در این مورد شد. با این اوصاف طبیعی است که او نمیتواند معجزه خاصی برای شبکه ماهوارهای مورد نظر انجام بدهد.
یک نکته دیگر را هم نباید فراموش کرد؛ اینکه تولید برنامه چالشی مسلما با حضور در داخل فضا مقدور است. یکی از وجوه ممتاز برنامه نود در طول حیات درخشان ۲۰ سالهاش همین بود که تقریبا در تمام موارد امکان بازخواست از مقصران را داشت و سوژههای پروندهاش را روی آنتن زنده سینجیم میکرد. عادل فردوسیپور علاوه بر اینکه مجری توانمندی بود، این فرصت را داشت که حتی بالاترین مقامات ورزشی، اجرایی یا استانی را یک ساعت بعد از نیمهشب روی آنتن بیاورد و در مورد وقایع رخ داده از آنها پرسوجو کند؛ آیا برنامه مزدک میرزایی یا شوهای مشابه آن هم چنین موقعیتی در اختیار خواهند داشت؟ راستی که چقدر دلمان برای برنامه نود تنگ شده است.
آدمها حق دارند در مورد زندگی شخصیشان تصمیم بگیرند، اما دوست داشتیم شرایط طوری میبود که گزارشگر نجیب و خوبی همچون مزدک میرزایی همچنان به کارش در تلویزیون ایران ادامه میداد. کاش مسوولان صداوسیما در مورد امثال او انعطاف بیشتری به خرج میدادند و به همین راحتی فرصتسوزی اتفاق نمیافتاد. جای مزدک اینجاست؛ پشت میکروفن گزارش، نه آنجا در حال انجام کاری که استعداد چندانی هم در آن ندارد.